سلام بر بهار مردمان و شكوفايي روزگاران

سلام بر خورشيد در حال طلوع
سلام بر همه عزيزان

صرف نظر از مباحث علمي و روايات زيادي كه در مورد بسته شده باب توبه و نپذيرفته شدن توبه وجود دارد ولي بايد پذيرفت كه اين مبحث ثمره عملي بسياري دارد و نبايد فقط در مباحث علمي ان معطل ماند چراكه :
انها كه روايات بسته شدن باب توبه را قبول مي كنند و با جان و دل بر اساس ان عمل مي كنند و سعي مي كنند گناه نكنند چه در عمل در توبه بسته شود چه نشود پيروزند چرا كه اگر در توبه بسته شود انها با ترك گناه و جبران حق الله حق الناس با ايماني سالم و سربلند به ظهور و ملاقات يوسف زهرا خواهند رسيد و اگر در توبه بسته نشود نتنها ضرري نكرده اند بلكه به دليل ترك گناه به نوعي زمينه ساز ظهور شده اند و باعث شادماني دل مولايشان اباصالح المهدي شده اند

انها كه با وجود روايات فراوان بسته شدن باب توبه را قبول نكنند در هر دو صورت ضرر كرده اند اگر در توبه بسته شود ممكن است فرصتي براي جبران حق الناس نباشد و پشيماني ابدي را به همراه بياورد اگر در توبه بسته نشود اهميت كمتري به ترك گناه داده و به نوعي با عدم ترك گناه باعث عقبت افتادن ظهور خواهند شد يا شرمنده مولايشان يوسف زهرا خواهند شد.
خيلي دوستانه اول به خودم هزاران بار به خودم مي گويم:
هر موقع با گناهي روبرو شديم بياييم براي گل روي يوسف زهرا ان را ترك كنيم و بگوييم مولاجان براي اينكه ظهور شما را خدا برساند من اين گناه را ترك مي كنم خدا مي داند از موقعي كه براي كمك به نهضت مقدس انقلاب جهاني حضرت گناه را ترك مي كنيم شگفتي ها خواهيم ديد

توبه کردن
يکي از وظايف منتظران توبه حقيقي از گناهان است.

اگر چه توبه در هر زمان بر گناه کاران واجب است و لکن اهتمام به آن در اين زمان از اين جهت است که يکي از اسباب غائب بودن و طول غيبت آن حضرت گناهان دوستان آن حضرت است.

از امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ در ضمن نامه اي آمده است; حبس نمي کند ما را از شيعيان مگر آنچه به ما مي رسد از اعمال زشت و ناپسند آنها.

فما يحبسنا عنهم إلّا ما يتّصل بنا ممّا نكرهه. (الخرائج و الجرائح، ص 177)
آنچه بين ما و شيعيان فاصله انداخته، اعمال ناپسندي است كه آنها انجام مي‏دهند و خوشايند ما نمي‏باشد.

توبه به معناي پشيمان شدن از گناهان گذشته، تصميم به ترک آن است در آينده.

هرگز مگو که توبه ي من به تنهايي نتيجه اي نخواهد داشت. اگر همه خلق سبب تأخير ظهور حضرت شده اند ليک تو شريک آنها نيستي، و نيز اگر چه او در جهان ظهور نکند ليک در جان تو رخ از نقاب خواهد گرفت و شاهد ظهور شخصي براي خويشتن خواهي بود

بررسي ايات و روايات مي توان از انها فهميد در زمان ظهور توبه پذيرفته نخواهد شد


روايات:
1-

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ فَقَالَ الْآيَاتُ هُمُ الْأَئِمَّةُ وَ الْآيَةُ الْمُنْتَظَرَةُ هُوَ الْقَائِمُ ع فَيَوْمَئِذٍ لَا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلِ قِيَامِهِ بِالسَّيْفِ وَ إِنْ آمَنَتْ بِمَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ آبَائِهِ ع‏(.كمال الدين و تمام النعمة ج‏1 ص 18 )

امام صادق(ع) دربارهِ گفتهِ خداوند عزّوجلّ: «روزي که بعضي از آيات پروردگارت تحقق پذيرد، ايمان افرادي که قبلاً ايمان نياورده‌اند ، سودي به حالشان نخواهد داشت.» فرمود: آيات همان امامان(ع) هستند و آيه‌اي که انتظار او مي‌رود امام قائم(ع) است؛ در آن روز ايمان کساني که قبل از قيام حضرت با شمشير، بوده است. سودي نخواهد داشت گرچه به امامان پيشين يعني پدران حضرت(ع) ايمان داشته باشد.

غير از ايات و روايات وارده با توجه به چند نکته پذيرفته نشدن توبه در زمان ظهور پس از اتمام حجت‌ها و ابلاغ پيام‌ها آن زمان که حضرت دست به شمشير مي‌برد توجيه شدني است

الف: کساني که تا آن زمان که امام دست به شمشير مي‌برد، ايمان نياورده‌اند ديگر ايمان واقعي نمي‌آورند و ايمانشان صوري و منافقانه است و امام مهدي(ع) هر منافقي را از دم تيغ مي‌گذراند...
...ثُمَّ يَدْخُلُ الْكُوفَةَ فَيَقْتُلُ بِهَا كُلَّ مُنَافِقٍ مُرْتَاب‏...(إعلام الورى بأعلام الهدى ص 462 )
آن‌گاه امام به کوفه مي‌رود و هر منافق ترديد کننده را مي‌کشد.

ب: حضور، ظهور و دست به شمشير بردن امام چون عذاب و دنيايي است براي كفارحربي و منافقين است. تا قبل از آن که عذاب الهي در دنيا فرا رسد توبه و پذيرش سودمند است، ولي پس از عذاب ديگر توبه و پذيرش سودي ندارد. توبه و پذيرش کساني که پس از شروع جنگ و دست به شمشير بردن امام است، چونان توبه کساني است که با ديدن عذاب دنيايي توبه مي‌کنند؛ اين توبه پذيرفته نيست.

از ايات زير مي توان فهميد بعد از نزول عذاب توبه پذيرفته نمي شود چرا كه بعد از پايان مهلت است و از سر اجبار است نه اختيار

براي توضيح بيشتر به اين آيات بنگريد و در تفسير و روايات ذيل آن‌ها دقت کنيد.

آيات:
1-
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتي‏ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ في‏ إيمانِها خَيْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُون (الأنعام : 158).
آيا جز اين انتظار دارند که فرشتگان (مرگ) به سراغشان آيند يا خداوند (خودش) به سوي آن‌ها بيايد يا بعضي از آيات پروردگارت (و نشانه‌هاي رستاخيز) بيايد؟ امّا آن روز که بعضي از آيات پروردگارت تحقّق پذيرد، ايمان آوردن افرادي که قبلاً ايمان نياوردند يا در ايمانشان عمل نيکي انجام نداده‌اند، سودي به حالشان نخواهد داشت. بگو (اکنون که شما چنين انتظارات نادرستي داريد) انتظار بکشيد ما هم انتظار (کيفر شما را) مي‌کشيم.

2-
وَ لَوْ جاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ (97يونس)فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إيمانُها إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‏ حينٍ (98يونس(
آنان که فرمان پروردگار تو بر آنان تحقق يافته و به جرم اعمالشان توفيق هدايت را از آن‌ها گرفته است، هرگز ايمان نمي‌آوردند؛ هر چند تمام آيات (و نشانه‌هاي الهي) به آنان برسد تا زماني که عذاب دردناک را ببينند. چرا هيچ يک از شهرها و آبادي‌ها ايمان نياوردند که (ايمانشان به موقع باشد و) به حالشان مفيد افتد؛ مگر قوم يونس. هنگامي که آن‌ها ايمان آوردند عذاب رسوا کننده را در زندگي دنيا از آنان بر طرف ساختيم و تا مدت معيني آن‌ها را بهره‌مند ساختيم(.

3-
وَ يَقُولُونَ مَتى‏ هذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ (السجده 28)
قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذينَ كَفَرُوا إيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ (السجدة29)
فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (السجده 30)

آنان مي‌گويند: اگر راست مي‌گوييد اين پيروزي شما کي خواهد بود؟ بگو روز پيروزي ايمان آوردن سودي به حال کافران نخواهد داشت و به آن‌ها هيچ مهلت داده نمي‌شود. حال که چنين است از آن‌ها روي بگردان و منتظر باش آن‌ها نيز منتظرند( .

وقتي ايات 28 تا 30 سجده را انسان مطالعه و در معناي ان فكر مي كند ياد جمله منتقديني مي افتد كه مي گويند چرا مرگ عبدالله علني نشد چرا؟؟؟

گويا خداوند در جواب انها مي فرمايد:

بگو روز پيروزي ايمان آوردن سودي به حال کافران نخواهد داشت و به آن‌ها هيچ مهلت داده نمي‌شود. حال که چنين است از آن‌ها روي بگردان و منتظر باش..

4-
فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ( غافر83)
فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكينَ (84)
فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتي‏ قَدْ خَلَتْ في‏ عِبادِهِ وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْكافِرُونَ (85)
هنگامي که رسولانشان دلايل روشن براي آنان آوردند، به دانشي که خود داشتند خوشحال بودند، ولي آن‌چه را که به تمسخر مي‌گرفتند آنان را فرا گرفت. هنگامي که عذاب ما را ديدند، گفتند: هم اکنون به خداوند يگانه ايمان آورديم و به معبودهايي که همتاي او مي‌شمرديم کافر شديم. امّا هنگامي که عذاب ما را مشاهده کردند ايمانشان براي آن‌ها سودي نداشت. اين سنّت خداوند است که همواره در ميان بندگانش اجرا شده و آن‌جا کافران زيانکار شدند(.
روايات‌
تفسير نورالثقلين، در ذيل آيه 158 از سوره انعام رواياتي مشابه اين روايت را مي‌آورد.
بنگريد به روايت سيصدوپنجاه هفت که خروج قائم منتظر را از اين آيات مي‌داند:
«قال الصادق جعفر بن محمد(ع) في قول اللّه عزوجلّ «يوم يأ‌تي بعض آيات ربّک لا ينفع نفساً ايمانها لم تکن آمنت من قبل او کسبت في ايمانها خيراً» يعني خروج القائم المنتظر منّا

امام صادق(ع) درباره گفتهِ خداوند عزّوجل، مي‌گويد: «آن روز که بعضي از آيات پروردگارت تحقق پذيرد ايمان آوردن افرادي که قبلاً ايمان نياورده‌اند يا در ايمانشان عمل نيکي انجام نداده‌اند، سودي به حالشان نخواهد داشت»، فرمود: منظور خروج حضرت قائم منتظر(ع) ماست( .

در روايتي ديگر ازامام رضا(ع) سؤ‌ال مي‌شود که چرا ايمان فرعون پذيرفته نشد، امام مي‌فرمايد:
«چون به هنگام ديدن عذاب ايمان آورد و چنين ايماني پذيرفته نيست.»

آن گاه امام به تقويت اين سنّت در گذشته و آينده اشاره مي‌فرمايد و آيهِ‌(فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَ كَفَرْنا بِما كُنَّا بِهِ مُشْرِكينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا...(غافر84و85))را گواه مي‌گيرد.

در پايان يادآور مي‌شويم اين که حضور حضرت چون صاعقه‌اي آسماني براي دشمنان است، هيچ مشکلي با چهرهِ مهر و عطوفت آن حضرت ندارد و ان را خدشه‌دار نمي‌سازد.

اين خشم و خشونت در برابر کساني است که شايستهِ آن هستند وگرنه در برابر آناني که طرف‌دار حق و يا جوياي حق هستند، مهر و مهرباني حضرت مطرح است.
گفتني است آن‌چه امروز بر برخي زبان‌ها افتاده است که چهرهِ خشم و خشونت و انتقام‌گيري حضرت را مي‌خواهند ناديده بگيرند و بر اين باورند که روايات گسترده‌اي که در کنار مهر و عطوفت امام(ع) از خشونت و خشم و انتقام‌گيري و کشت و کشتار سخن مي‌گويد ضعيف و مجعول است، از نظر ما کاملاً مردود است.
ما تا اين اندازه مي‌پذيريم که نبايد تنها قهر حضرت را بازگو کرد، بلکه بايد هم از مهر و هم از قهر گفت که هر کدام در موردش زيبنده است؛ درباره خداوند در دعاي افتتاح آمده است:
«و اشهد انک ارحم الراحمين في موضع العفو و الرحمه و ا‌شدّ المعاقبين في موضع النکال و النقمه؛
گواهي مي‌دهم که تو از همه در جاي عفو و رحمت مهربان‌تري و در جاي عذاب و نقمت از همه سخت‌تر عذاب مي‌کني.»

دربارهِ حجت او هم که مظهر اسماء و صفات الهي است، همين گونه است، ولي يادآور مي‌شويم که مهر حضرت با کساني است که شايستهِ مهرند و قهر و خشم و درگيري حضرت با کساني است که با وي درگير مي‌شوند و مي‌جنگند.

بنابراين، نفي چهرهِ قهر در جايگاه ويژهِ خودش کاملاً باطل است و هيچ توجيه صحيحي ندارد.

در بسياري از روايات که چهرهِ قهر حضرت ترسيم شده است، مي‌بينيد که حضرت با کساني مي‌جنگد که با او مي‌جنگند؛.. فَيَقْتُلُ الْمُقَاتِلَةَ.. (بحار الأنوار ج‏52 188 ) او با کساني که جنگ با او را شروع کرده‌اند، مي‌جنگد.
گفتني است المقاتله جمع مقاتل و به معناي کساني است که شروع به جنگ مي‌کنند و مي‌جنگند.
در روايت ديگري آمده است:
«... ِ فَتُقَاتِلُونَه ُ فَيُقَاتِلُكُمْ فَيَقْتُلُكُم..(بحار الأنوار ج‏52 ص 375 ؛ .
شما با او مي‌جنگيد پس او با شما مي‌جنگد و شما را مي‌کشد».
در روايت ديگري آمده است:
ثَلَاثَ عَشْرَةَ مَدِينَةً وَ طَائِفَةً يُحَارِبُ الْقَائِمُ أَهْلَهَا وَ يُحَارِبُونَهُ.. (بحار الأنوا ج‏52 ص 363 )
سيزده شهر و طائفه‌اند که حضرت قائم(ع) با آنان مي‌جنگد و آنان نيز با حضرت مي‌جنگند».

دشمنان اصلي حضرت بين انسانها صهيونسيم بين الملل و يارانشان مثل وهابيت بهائيت جنبش سبز ماسوني و... مي باشند.و بقيه مردم از جان بركفان مهدي موعود خواهند بود

در مناقشات علمي معطل نمانيم هر چه هست در ترك گناه براي كمك به نهضت مقدس ولي الله اعظم است

خداوندا به مظلوميت مولاي عالم به همه ما توفيق توبه حقيقي عطا فرما تا با ترك گناهان زمينه ساز ظهور ولي الله اعظم باشيم.

بلا شك خورشيد اسلام بزودي طلوع خواهد كرد

****

سید میر افضلی