تقدیم به تمام چشم براهان سپیده
قاصدک
چون قاصدک به هر سو گردیده ام روانه
تا از وجودت ای جان، گیرم یکی نشانه
هرچند باد عصیان هرلحظه ام به جا برد
دور از رخ تو گشتم، با فعل جاهلانه
بار دگر نگاه پر مهر تو نظر کرد
بازآمدم زطوفان، ای منجی زمانه
برخیمه ات رسیدم ، روی مه ات ندیدم
مانند یک کبوتر، آید به آشیانه
هر عاشقی به سویی از روی تو سخن داشت
چون بلبلی که دارد در شوق گل، ترانه
دور از نگاه یاران ، اندر میان صحرا
بر دامن گل یاس ، بس شیون و فغانه
آرام دل تو بودی ، لیکن نبودت آرام
صد شعله ات به جان بود از وضع این زمانه
آمد ز سوی یزدان وقت است موعد ما
چه ولوله به پا بود، زان بانگ، شادمانه
یاران همه مهیا ، در انتظار فرمان
تا برکنند از کفر صد بار استوانه
افتاده بود در راه آن لشگری که تاریخ
بس سالیان دور است می خواندنش فسانه
از عطر تو معطر ، از نور تو منور
روشن کنم به نورت این ظلمت شبانه
اینک تو یاریم کن ای دست یاری حق
باشم در این بشارت هم یار و پشتوانه
اینک دهم بشارت بر اهل این زمانه
زود است وعده حق ، بر آن دو صد نشانه
ای عاشقان مبارک ، آید شه دو دنیا
تا انتقام گیرد از ماجرای خانه
از ماجرای درب و از ماجرای غنچه
تابوت گل که می رفت با غربتی شبانه
مستضعفان بشارت طی شد زمان حرمان
دستان او پر از گل، با صلح جاوادانه
علی اصغر – یه نسل سومی ۱۴/۷/۸۸
بسم رب المهدی(عج)