نگاهي به دوران طلائي پس از ظهور - قسمت دوم

همیشه از امام زمان مان که برایمان گفته اند، حاصل گفته ها این بوده که جهان‌ را از گنداب‌ ظلم‌ و جور خارج می کند و‌ آن‌ را به‌ عدالت‌ و مساوات‌ می رساند‌؛ همان چیزی كه‌ اصل‌ ایمان‌ بشریت‌ به‌ آن‌ سو معطوف‌ شده‌ است‌ و تمام‌ ادیان‌ در مقابل‌ آن‌ سر خم‌ كرده اند ... جهان امروز، جهان پایمال‌ شدن‌ حقوق‌ انسان‌ها، سلب‌ آزادی های‌ فردی‌، بهره ‌كشی‌ و استفاده‌ ابزاری‌ از زنان‌ و مردان‌ و كودكان‌، گسترش‌ جنگ ها و ویرانی ‌های‌ بسیار و انواع‌ ظلم‌ و ستم ها، احتكار منابع‌ و منافع‌ ارضی‌ است که همگی‌ تحت‌ عنوان‌ قوانین‌ جهانی‌ سازی (جهانی‌ شدن‌)، وضعیت‌ اسفباری‌ را برای جهان‌ امروز پدید آورده‌ است‌.

صبح ظهور وقتی بندگان خدا از خواب بیدار می ‌‌شوند، دستی بر سر آن ها كشیده می ‌‌شود. به خود می ‌‌نگرند، به دانسته ‌‌ها و قدرت فهم و دریافت عقلی خویش، ناگهان می ‌‌بینند كه نور ایمان در قلب آنان می ‌‌تابد، به درخشندگی خورشید و قدرت و توانی در خویش می بینند، باورنكردنی. هر یك قدرت چهل مرد را پیدا می ‌‌كنند. ایمان و توان، اولین هدیه‌‌ هایی است كه از دوست می ‌گیرند

نشاط و شادمانی، چنان بر وجود آن ها سایه می ‌‌افكند كه حتی مردگان نیز در قبر شاد می ‌‌شوند و از نسیم ظهور آن مرد الهی و بزرگ، حیاتی دوباره می ‌‌یابند.

بى‏ ترديد عصر امام مهدى(ع) عصر حاكميت نور دانش و بينش و از درخشان‏ترين و زيباترين اعصار روى كره زمين از آغاز آفرينش جهان و انسان خواهد بود.

آنچه در اين نوشتار تقديم خوانندگان عزيز مى‏شود برخى از ابعاد زندگى و شكوفايى و درخشندگى آن عصر است كه با تلخيص از نظر گرامى‏تان مى‏گذرد.

در بخش اول مقاله در مورد نمای کلی از حکومت امام عصر عج در دوران پس از ظهور صحبت شدو برخی از ویژگیهای دولت دلها را بررسی کردیم .اینک به بررسی ادامه ویژگیها ی دولت جهانی به رهبری امام مهدی روحی لتراب مقدمه الفداه می پردازیم.

دولت صالحان

ادامه :

تعالی اخلاق ومعنویت

تكامل تربيت وبلوغ روحي انسان از جمله برنامه‏ هاي مهمّ قيام امام مهدي(عج) است. حضرت برنامه خود را از اين نقطه زيربنايي آغاز مي‏كند تا برنامه‏هاي ديگر او به شايستگي انجام يابد، وزمينه‏ها وشرايط وعوامل اصلي صلاح، شايستگي، بساماني، رفاه، عدالت، دادگري، قانون‏شناسي، تعهدپذيري، مهرورزي، محبّت، ايثار وفداكاري در سطح جامعه‏ها پديدار گردد.

قرآن مجید دو مورد را به عنوان هدف بعثت پیامبران مطرح كرده است:

1- راهنمایی انسان ها به توحید و عبودیت خدای یگانه و نجات از عبادت غیر خدا و اجرای فرامین الهی

مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُون (انبیا/ 26)

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ (ذاريات/ 56 )

یاران مهدي(ع) مرداني هستند كه شب هنگام زمزمه تلاوت قرآن و ذكر مناجاتشان، همچون صداي زنبوران عسل درهم پيچيده و هيبت الهي آنها را به قيام واداشته و بامدادان سوار بر مركبها مي‌شوند؛ آنان راهبان شب اند و شيران روز             بحارالأنوار، ج52، ص308

یاران امام سنگهای زیرین انقلاب جهان اند. همان گونه كه پیامبر(ص) با همراهی مهاجران و انصار رسالت شكوهمندش را به انجام رساند و علی(ع) با مجاهدات افسران رشیدش حماسه های بزرگ آفرید فریادرس موعود نیز با همكاری مردان نمونه و خودساخته عدالت را به جهان باز خواهد آورد وراثت را به محرومان زمین خواهد بخشید.
منابع دینی ما بر جایگاه والای آن جوانمردان اشارتها دارد. امامان همواره آرزومند همراهی آن حضرت بوده اند و یاوری آن چهره پنهان كرده را به دوستان خویش همه گاه یادآوری می فرموده اند:
«خدایا درود بفرست برمولا و سرورم صاحب الزمان و مرا از یاران و پیروان و حامیان او قرار ده و از آنان كه در ركابش شربت شهادت می نوشند با شوق و رغبت بی هیچ گونه كراهت. »

اميرالمؤمنين (عليه السلام)می فرماید:

«... ويذهب الشر و يبقى الخير و يزرع الانسان مداً و تخرج له سبعة امداد كما قال الله تعالى، و يذهب الزّنا و شرب الخمر، و يذهب الرّبا، و يقبل الناس على العبادات، و الشرع والديانة، والصلاة فى الجماعات، و تطول الاعمار، و تؤدى الامانات و تحمل الاشجار، و تتضاعف البركات، و تهلك الاشرار و تقى الاخيار ولايبقى من يبغض اهل البيت(عليهم السلام)»

(شرّ از جهان رخت بربندد و خير و نيكى بجاى ماند و انسان يك مدّ بذر كشت نمايد و هفت مدّ برايش محصول دهد چنانچه خداى تعالى فرموده است. زنا و شراب و ربا از بين برود، و مردم به عبادت و ديانت و نماز جماعت روى آورند، عمرها طولانى، امانتها به صاحبانشان مسترد، درختان بارور، خيرات و بركات مضاعف گردد. اشرار از ميان بروند و نيكان باقى مانند و از دشمنان اهل بيت(عليهم السلام)كسى باقى نماند.

عقد الدرر به نقل از منتخب الاثر، ص 474).

امام صادق(عليه السلام) در بيان حال مردم پس از ظهور مهدى(عليه السلام)فرمود:

«و لا يعصون اللّه عزّوجلّ فى ارضه»در زمين به نافرمانى خدا نمىپردازند

امام باقر(ع) مي‏فرمايد: هنگامي كه حضرت قائم ما قيام كند، دستش را بر سر بندگان خدا مي‏گذارد وخردهايشان را جمع كرده (تمركز مي‏بخشد ورشد مي‏دهد)، اخلاقشان را كامل مي‏كند

كافي، ج 1، ص 25.

امام علی (ع):
... لو قد قام قائمنا لذهبت الشحناء من قلوب العباد...

... چون قائم ما قیام کند، کینه ها از دلها بیرون رود...

منتخب الاثر 474
کینه توزی، سرشتی شیطانی و غیر انسانی است. و زمینه بیشترین ناسازگاریهای اجتماعی همین سرشت است، و از نابخردی و پایین بودن سطح فرهنگ انسانی سرچشمه می گیرد با رشد تربیت و تکامل عقل کینه ها به محبت و دوستی تبدیل می شود، و روابط اجتماعی بر اصل انساندوستی و نوع خواهی استوار می گردد، محبت در سطح جامعه بشری گسترش می یابد، و آرمان دیرینه انسان دوستان و جامعه شناسان یعنی گسترش دوستی به سراسر جامعه بشری تحقق می یابد.

امام صادق(ع) مى‏فرمايد: خانه ‏هاى كوفه به رودخانه كربلا و حيره متصل مى‏شود؛ به‏گونه‏اى كه فرد نمازگزار روز جمعه براى شركت در نماز جمعه سوار بر مركبى تيزرو مى‏شود، ولى بدان نمى‏رسد

طوسى، غيبة، ص‏295؛ اثبات الهداة، ج‏3، ص‏537؛ وافى، ج‏2، ص‏112؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏337.330.

شايد اين كنايه از افزايش و تراكم جمعيت باشد كه مانع شركت و حضور به هنگام او در نماز جمعه مى‏گردد و اين كه همه نمازگزاران در يك‏جا گرد مى‏آيند و بيش از يك نماز جمعه، برگزار نمى‏ شود، شايد بر اثر يكى شدن اين سه شهر باشد؛ زيرا از نظر شرعى برگزارى بيش از يك نماز جمعه در يك شهر جايز نيست.

مفضل‏ بن‏عمر مى‏گويد: امام صادق(ع) مى‏فرمود: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، شخص شب را به صبح مى‏رساند، در حالى كه نادان، ترسو و بخيل است و به هنگام صبح، داناترين مردم، شجاع‏ترين آنان و بخشنده‏ترين انسان‏هاست و پيروزى پيشاپيش امام در حركت خواهد بود».

وافى، ج‏2، ص‏113، به نقل از: فتوحات مكّيه.

زيد زراد مى‏گويد: به امام صادق(ع) عرض كردم: بيم آن داريم كه از مؤمنان نباشيم. فرمود: «چرا؟» عرض كردم: چون در ميان خود، كسى را نمى‏ یابيم كه برادر دينى خود را بر درهم و دينارش برترى دهد و مى‏بينيم كه درهم و دينار در نزد ما برترى دارد بر برادر مؤمنى كه ميان ما و او را دوستى و ولايت اميرمؤمنان(ع) پيوند زده است. حضرت فرمود: «خير، شما مؤمن هستيد؛ ولى ايمانتان كامل نمى‏گردد، مگر آن كه قائم ما ظهور كند. در آن هنگام، خداوند در شما بردبارى و شكيبايى پديد مى‏آورد و آن‏گاه مؤمن كامل خواهيد شد»

الاصول الستة عشر، ص‏6؛ بحارالانوار، ج‏67، ص‏350.

(دومین هدف از بعثت پیامبران در قران )

2- بسط عدالت و قسط در جامعه

لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ْ...؛ حدید/ ۲۵

به نظر می رسد این دو هدف در طول هم معنا بیابند؛ به این نحو كه اجرای قسط و عدل، زمینه و مقدمه گرایش انسان ها به توحید است. در جامعه ای كه افراد آن تحت ستم ستمكاران هستند سخن از عبودیت حق و تعالی اخلاقی چندان كارا نخواهد بود. هر پیامبری در تلاش بود كه با اجرای عدالت و قسط، زمینه پذیرش دعوت توحیدی خویش را فراهم سازد.

از آن جا كه درزمان حكومت عدل واپسین، عدالت حقیقی در جهان گسترده خواهد شد، بنابراین زمینه مورد نیاز برای بسط امور معنوی و اخلاقی و عبادی فراهم خواهد گشت و دعوت به امور خیر و مسائل اخلاقی مشتری دار خواهد شدو سرخوردگی و یأس انسان ها از اخلاق و معنویت و شیفتگی آنان به لذات صرف مادی بدون لذات معنوی مرتفع خواهد گردید و فراروی تاریخ، جامعه ای پر از معنویت و اخلاق محور خواهد بود.

در قسمت اول مقاله  به مبحث عدالت بطور مبسوط پرداخته شده است

احیاء دین در عصر ظهور

یكي از مهم‌ترين رويدادهايي كه در عصر ظهور امام مهدي(ع) رخ مي‌دهد، ترسيم چهره‌اي نو از دين اسلام است. چهرة دين اسلام در عصر ظهور، درخشان، خالص، بي‌پيرايه، به دور از هرگونه جعل، تحريف، خرافه و كاملاً منطبق بر آن چيزي خواهد بود كه خداي متعال بر پيامبر گرامي‌اش، حضرت محمّد بن عبدالله(ص) نازل كرده بود.

در روايتي كه از امام صادق(ع) نقل شده است مي‌خوانيم:

«هنگامي كه قائم(ع) برمي‌خيزد، مردم را بار ديگر به اسلام فرا مي‌خواند و آنها را به سوي امري كه آثار آن از بين رفته است و بيشتر جامعه از آن منحرف شده‌اند، هدايت مي‌كند. قائم از آن رو «مهدي» ناميده مي‌شود كه به سوي امري كه دچار انحراف شده است، هدايت مي‌كند و به اين دليل، به او قائم گفته مي‌شود كه براي اقامة حق برمي‌خيزد.»

شيخ مفيد، الارشاد، ص 364؛ بحارالانوار، ج 51، ص 30، ح 7

در روایتی دیگر امام جعفر صادق ع مي‌فرمايد:

«هنگامي كه قائم خروج مي‌كند، امر تازه، كتاب تازه، سنّت تازه و دادرسي تازه با خود مي‌آورد.»

اثبات الهداة، ج 3، ص 452، ح 521

استاد بزرگ شیخ مجتبی قزوینی خراسانی اعلی الله مقامه در خصوص روایاتی که در خصوص احیاء دین در عصر حکومت امام زمان عح امده است می فرماید:

’ مراد از این روایات (احادیث کتاب جدید و آیین تازه)، این است که حدودی را که از بین رفته احیا می کند، و بدعتهایی را که در بین مردم رایج شده، و در شعائر اسلامی ظاهر گشته است، منسوخ می نماید، و از این رو روش او را دین تازه پندارند’"

بیان الفرقان 5/197

ابوبصير از امام صادق(ع) نقل مي‏كند كه فرمود: "... واللَّه لكأنّي أنظر إليه بين الركن والمقام يبايع الناس علي كتاب جديد ..."؛ "به خدا سوگند! گويا نظر مي‏كنم به مهدي در بين ركن ومقام كه با مردم بر كتاب جديد بيعت مي‏كند...".

بحارالأنوار، ج 52، ص 294، ح 42.

در اين تعبير احتمالاتي وجود دارد:

1 - مقصود، آوردن قرآن جديد باشد، كه قطعاً اين احتمال باطل است، زيرا امت اسلامي اتفاق دارند بر اينكه در قرآن نقصان وزيادتي ايجاد نشده ونخواهد شد.

2 - مقصود اين باشد كه حضرت(ع) قرآن را آن گونه كه در عصر رسول خدا(ص) بوده مي‏آورد. يعني آن را با تقديم وتأخير در آيات مي‏آورد، اين احتمال با قول به اينكه قرآن به امر رسول خدا(ص) تدوين شده سازگاري ندارد.

3 - ممكن است كه مراد همان قرآني باشد كه علي بن ابي‏طالب(ع) تدوين كرده است، قرآني كه متنش همين قرآن موجود است ولي با بيان شأن نزول، تفسير برخي آيات، ذكر ناسخ ومنسوخ، عام وخاص، مطلق ومقيّد وبرخي خصوصيات ديگر. اين احتمال به واقع نزديك‏تر است.

امام باقر(ع) فرمود:

"إذا قام قآئم آل محمّد ضرب فساطيط ويعلم الناس القرآن علي ما أنزل اللَّه عزّوجلّ فأصعب ما يكون علي من حفظه اليوم، لأنّه يخالف فيه التأليف"؛

"هنگامي كه قائم آل محمّد قيام كند خيمه ‏هايي برپا مي‏شود ومردم قرآن را آن گونه كه خداوند عزّوجلّ نازل كرده فرا مي‏گيرند، واين امر براي كساني كه قرآن را امروز حفظ كرده‏اند بسيار دشوار خواهد بود؛ زيرا با آنچه كه الفت داشته واز قرآن مأنوس بوده‏اند مخالفت ومغايرت دارد."

ارشاد مفيد، ص 344.

4 - ممكن است كه مقصود از "كتاب جديد" معارف ومفاهيم بلند و والايي است كه امام از آيات برداشت كرده وبه مردم عرضه مي‏كند، معاني‏اي كه براي آنان تازگي دارد وگويا كتابي با مفاهيمي جديد آورده است.

صبغ بن نباته مى‏گويد: از على(ع) شنيدم كه مى‏فرمود:

«گويا عجم (نژاد غير عرب) را مى‏بينم كه چادرهاى‏شان در مسجد كوفه برافراشته شده است و به مردم قرآن مى‏آموزند؛ به همان گونه كه فرود آمده است».

الارشاد، ص‏365؛ كشف الغمّه، ج‏3، ص‏265؛ نورالثقلين، ج‏5، ص‏27؛ روضة الواعظين، ج‏2، ص‏265.

اين روايت، هويّت آموزش دهندگان را روشن مى‏كند كه از عجم هستند و به گواهى لغت‏شناسان‏ مراد از عجم در اين‏جا فارس‏ها و ايرانيان هستند.

دولت مستضعفان

ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین سوره قصص -2

خداوند در قرآن وعده داده است که مستضعفان را وارثان زمین خواهد کرد

امام باقر ع و امام صادق ع تحقق این وعده الهی را به زمان ظهور حضرت مهدی تعبیر کرده اند

از ويژگي‌هاي مهم عصر ظهور جابجايي قدرت و تغيير در ساختار آن است. حكومت در مدينة فاضله، مدافع مردم محروم و مستضعف جامعه است. آنان كه پيش از ظهور، بار سنگين فقر و بيچارگي و نامردمي را تحمل كرده‌اند و اكنون در راستاي اجراي عدالت بايد به حق مسلّم خويش در وراثت و پيشوايي زمين دست يابند. دولت مستضعفان يعني دولت كساني كه از نظر اجتماعي ـ سياسي در موضع ضعف قرار گرفته‌اند. كساني كه  داراي ولايت و حقّ حاكميت هستند، امّا به جهت استضعاف اجتماعي حكومت به آنان نرسيده است. خداوند وعده داده آنان را وارثان زمين قرار دهد و حاكميت بر مردم را نصيب آنان گرداند. واقعيت  آن است كه برخورداري از ولايت الهي و داشتن حقّ حاكميت از سوي خداوند، به معني تحقق و عينيت يافتن حكومت نيست. چه بسيار صاحبان ولايت الهي كه به تولّي و تصدّي جامعه نرسيدند. وضعيت بسياري از پيامبران و ائمه اطهار(ع) اين گونه بوده و به طور مشخص وضعيت حضرت مهدي(ع) نيز همين گونه است. حضرت مهدي(ع) داراي ولايت و حق حاكميت از جانب خداوند متعال است، امّا حكومت و زمامداري ايشان بر جامعه تحقق نيافته. استضعاف اجتماعي جز در مقاطعي خاص، همواره بر تاريخ امامت سايه افكن بوده است. پيامد اين واقعيت اجتماعي دربارة يازده امام نخستين، خانه‌نشيني بود و دربارة دوازدهمين امام، غيبت.

مفضل میگوید از امام صادق ع شنیدم که فرمود:

روزی رسول اکرم ص به علی و حسن و حسین نگاه کرد و گریست و آن گاه فرمود: شما کسانی هستید که پس از من به ضعف کشیده می شوید

تفسیرالمیزان ج16 ص11   تفسیر صافی ج4 ص80

از طر ف دیگر میتوان گفت د ر جامعه و نظامی که امام مهدی (ع) بنیاد می نهد، زمام همه امور در دست طبقات محروم است و این مستضعفانند که بر آن حکم می رانند، و به اداره جامعه می پردازند. چنین آرمانی هدف اصلی همه ادیان آسمانی بویژه اسلام بوده است. در تعالیم ادیان، معیارها و اصولی را به دست داده اند که در جهت گیری کلی، به سود مستضعفان و تحقق بخش حاکمیت آنان است. و رویارویی، و نبرد اصلی پیامبران با همین طبقات اشراف و مسرفان و مترفان  و مستکبران بوده است، یعنی طبقاتی که همواره از تن دادن به حق و عدل سرباز می زده اند، و خوی و خصلت برتری جویی، سلطه طلبی، حق کشی، بیدادگری راه و روش ایشان بوده است، و شادخواری و اسراف کالاها و مواد لازم زندگی شیوه معیشت اصلی آنان را تشکیل می داده است.

اگر جه در روزگارانی معدود دوره های درخشانی در تاریخ تحقق یافت و آیین عدل و حق بر برخی جوامع سایه افکند و آسایش و آرامش و امنیت واقعی را برای انسانها به ارمغان آورد لیکن این دوره ها دوامی نداشت و پس از درگذشت رهبران راستین به ظاهر مغلو ب شد از این معدود روزها میتوان به دوران حضرت سلیمان نبی (ع ) و یا حکومت پیامبر اسلام ص و همچنین زمان حکومت حضرت علی ع نام برد.

اکنون پس از دوران طولانی ستم سالاری و بیدادگری و حاکمیتهای ستم بنیاد طبقاتی و اشرافیگری، تاریخ به پیش می رود تا دیگر بار به دوران حاکمیت مستضعفان و امامت عدل مهدوی عج  گام گذارد، و به طور کامل زمام امور جامعه را به دست فرودستان مظلوم بسپارد و همه آبادیها را از طاغوتان و قارونان و سرکشان و سلطه طلبان تصفیه کند.

وعدالله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم، ولیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم، و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا، یعبدوننی ولا یشرکون بی شیئاً... (نور / 55)

خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند وعده داد که به یقین در روی زمین ایشان را خلیفه کند، همچنان مردمی را که پیش از آنها بودند خلیفه ساخت. و دینشان را که خود برای ایشان برگزیده بود استوار سازد، و وحشتشان را به امنیت بدل کند و آنان مرا می پرستند و هیچ چز را با من شریک نمی کنند...

شیخ طبرسی در تفسیر این آیه می گوید:
«از امامان اهل بیت روایت شده است که این آیه، در باره مهدی آل محمد عج  است. شیخ ابوالنصر عیاشی، با اسناد خود، از حضرت امام زین العابدین (ع ) روایت کرده است که این آیه را خواند و فرمود:

«اینان به خدا سوگند شیعه ما هستند، خدا این کار را در حق آنان به دست مردی از ما خواهد کرد و این مرد مهدی این امت است..»

و چنین مطلبی درباره این آیه، از امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) نیز روایت شده است.»   مجمع البیان 7/152؛ به نقل از خورشید مغرب 117

میتوان گفت منظور از صالحان در این آیه شریفه مستضعفانند از ان جهت که صالحان مومن عموما در طول تاریخ از طبقه محرومان بوده اند و طبق آیات فراوان در قران کریم طبقات اشراف و مترفان و مسرفان و مستکبران نوعا فاسد و منحرف و مخالف حق و عدل بوده اند

و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض، و نجعلهم ائمه، و نجعلهم الوارثین (قصص/5)

ما می خواهیم به مستضعفان زمین نیکی کنیم، یعنی: آنان را پیشوایان سازیم و وارثان زمین.

این آیه که به صراحت، از امامت مستضعفان سخن گفتن است، و فرودستان و مستضعفان را میراث بران زمین معرفی کرده است، درباره دوران ظهور و رستاخیز قیام مهدی آل محمد (ص) است، که به دست آن منجی بزرگ این وعده خدایی تحقق می پذیرد.

امام علی (ع ) :

هم آل محمد، یبعث الله مهدیهم بعد جهدهم، فیعزهم و یذل عدوهم

ایشان (مستضعفان میراث بر زمین)، خاندان پیامبرند، که خداوند پس از سختیها، مهدی ایشان را بر می انگیزد، و به آنان عزت بخشد و دشمنانشان را خوار سازد. بحار 51/54

از طرف دیگر برای اجرای عدالت راستین، حاکمیت فرودستان محروم ضرورت دارد، زیرا که در تمامی دوران گذشته تاریخ مورد اصلی ظلم و بی عدالتی، طبقات محروم بوده اند و سرانجام باید پدیده ناهنجار و ضد بشری استضعاف که تعبیری از همه ظلمها و ستمهاست از میان برود، و انسان از زیر بار سنگین و شکننده ظلم آزاد شود. در این راستا و برای تحقق این امر مهم، مبارزه با علل اصلی استضعاف ضرورتی اجتناب ناپذیر است. روشن است که زورمندان و زر به دستان، دو عامل اصلی استضعاف بخشهای عظیم انسانی در گذشته و اکنون بوده  و هستند. هر ظلم و ستمی که به محرومان و بی پناهان شده است، یا مستقیم به دست حکومت های اشرافی و مرفه انجام گرفته ، و یا به دست طبقات اشراف و سرمایه داران و قارونانی که در زیر چتر حمایت حکومت های مستکبر قرار داشتند و با حمایت قانونی و عملی آنها راه ظلم و تحمیل و استثمار را هموار می ساختند. این نظامها و جریان های ضد بشری هنگامی پایان می یابد که حکومت و قدرت سیاسی و نظامی جامعه فقط و فقط به دست طبقات محروم و مستضعف سپرده شود. دفاع از حقوق پایمال شده فرودستان و مستضعفان آنگاه امکان دارد که حاکمیت به دست آنان سپرده شود.

شما وقتى كه خود پيغمبر اسلام را ملاحظه كنيد، اينطور نيست كه پيغمبر اسلام، بلكه هيچ پيغمبرى را يك قوه مثلًا يك سلطنت، يك قوه سرمايه دارى‏روى كار آورده باشد و او مخالف با ملت، ملت را خواب كرده است تا سرمايه دارها [مردم را غارت كنند]؛ از اولْ، انبيا كه قيام كرده‏اند، بر خلاف سلاطين قيام كرده‏اند. آن وقتى كه ابراهيم خليل، كه از انبياى سلف است و دور دست به ماست؛ ولى اخبارش به ما رسيده است و قرآن كريم اخبارش را، يك مقدارى‏اش را نقل فرموده است، ايشان قيام كرده است در مقابل سلاطين و آن بزرگهايى كه بت پرستى مى‏كردند و ظلم بر مردم مى‏كردند. حضرت موسى كه قيام كرده است با يك عصا، يك شبان بوده است. يك نفر بوده است كه شبانى مى‏كرده است، گوسفند مى‏چرانده است؛ و اين آدم گوسفند چران با همان عصايش قيام كرده در مقابل فرعون و آن سلطان بزرگ مصر. پيغمبر اكرم در مكه كه متولد شدند و بودند در آنجا، ولو سلطان نبود در آن جاها، لكن سرمايه دارهاى بسيار بزرگ بودند و اهل طائف و اهل حجاز، اينها مال التجاره‏هاى عظيم داشته‏اند، سرمايه‏هاى بزرگ داشته‏اند، باغداريهاى بزرگ داشته‏اند، و هيچ همچو چيزى نبوده است كه يكى از اين سرمايه دارها با حضرت رسول موافق باشند. اينها همه شان مخالف بودند و پيغمبر اكرم در مقابل اين سرمايه دارها استفاده از اين طبقه ضعيف و مستضعف مى‏كرد، آن مقدارى كه در مكه مشغول تبليغات زيرزمينى بود؛ اين دسته را، اين دسته‏اى كه پايين بودند و مستضعف بودند و از طبقه فقرا و مستمندان بودند، اينها را داشت جمع مى‏كرد دورخودش؛ و بعد از اين هم كه وسايل جور شد و از مكه آمدند به مدينه، مدينه هم كه آمدند آنها كه دور ايشان جمع شدند همين فقرا و مستضعفين بودند؛ و كم كم رسيد به اينكه يك دسته هم از آنهايى كه مثلًا داراى طايفه و عشيره بودند آنها هم ملحق بشوند .         صحيفه امام، ج‏4، ص:50 - 51

هر حکومتی هر چه صالح باشد نمی تواند حقوق محرومان را به آنان بازگرداند، مگر اینکه خود از این طبقه باشد و دردهای این طبقه را با تمام وجود خویش لمس کرده باشد. و این امر محقق نمی شود مگر اینکه طبقه حاکم از مستضعفان باشند. تنها و تنها در این صورت است که می توان امید داشت در قانون واجرا، و در تئوری و عمل، جانب محرومان رعایت گردد، و پایگاه های استکبار و قدرت و سلطه واژگون شود، و پدیده «استضعاف» از سرزمین زندگی محو گردد. در غیر این صورت، ادعاهایی فریبکارانه خواهد بود که گوش تاریخ را پر کرده است.

از این رو حاکمیت مستضعفان، از شاخه های اصلی اجرای عدالت مطلق است. اگر عدالت گستری و دادگری جهت اصلی حرکت یک تحول و انقلاب اجتماعی بود، دفاع از محرومان و حاکمیت بینوایان و فرودستان رکن و پایه آن است، زیرا دیگر طبقات اجتماعی که حال و هوای محرومیت و استضعاف را لمس نکرده باشند، هر کس باشند نمی توانند – چنانکه باید – در اندیشه مستضعفان باشند، و گردونه اقتصاد و سیاست و فرهنگ و دیگر منافع جامعه را به سود آنان بچرخانند. و این امری است که تجربه آن را به اثبات رسانیده است.

دولت امنیت

امنیت عمومی حقیقی

امنيت، از نيازهاي اوليه‌ زندگي به شمار مي‌رود که از ديرباز مورد توجه و از دغدغه‌هاي بشر بوده است. بنابراين، به‌راحتي مي‌توان ادعا كرد كه تاريخي به درازاي زندگي بشر دارد و اگرچه در طول دوران‌هاي مختلف، ابعاد و ابزار آن متحول شده، انكار وجود آن دشوار است. تلاش فردي و دسته‌جمعي بشر در تاريخ براي تأمين آن، شاهدي بر اين مدعاست. براي مثال، تأسيس جامعه‌ ملل و سپس سازمان ملل، از نمونه‌هاي اصلي تلاشِ انسان غربي در اين عرصه است. البته چنين طرح‌هايي چندان ثمربخش و مفيد نبوده و وقوع جنگ‌هاي بين‌المللي و رقابت‌هاي تسليحاتي، حكايت از ناتواني اين سازمان‌ها در تأمين صلح و امنيت جهاني دارد.

در دوران قبل از ظهور و هنگامه ی ظهور آن حضرت شرایط ناامنی و فساد و ظلم بر جهان چیره گشته و در هر جای دنیا فریاد مظلومان خسته از ظلم و ستم به گوش می رسد  همانگونه که در حال حاضر نیز شاهد ظلمها و ناامنیها در سراسر جهان هستیم در فلسطین , بحرین ,عربستان,در کشورهای به اصطلاح متمدن غربی امنیت رخت بربسته است و روزی نیست که اخباری از ظلم و تجاوز و تعدی به انسانهای بی گناه و مظلوم را در رسانه ها نبینیم.

در حکومت حضرت مهدی عج با برنامه ریزی دقیق در مدتی کوتاه امنیت در همه ی زمینه ها به جوامع بر میگردد و مردم در سایه امنیت واقعی زندگی خواهند کرد امنیتی که تا کنون بشریت به خود ندیده است.

بر اثر قدرت طلبی زورگویان و مستبدان عالم قبل از ظهور امنیت از جوامع و ملل ضعیف رخت بر خواهد بست و آزادی و امنیت مفهومی نخواهد داشت

رسول خدا ص می فرمایند:

ظهور مهدی ع هنگامی خواهد بود که دنیا آشفته و پر از هرج و مرج گردد و گروهی به گروه دیگر یورش برند نه بزرگ به کوچک رحم کند و نه نیرومند به ضعیف

بحار الانوار ج 52 ص 380

از مسائل و پیش نیازهای مهم جامعه و حکومت موفق وجود امنیت در جنبه های مختلف است. امنیت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، علمی و... عامل رشد و ارتقای جامعه و افراد جامعه است. در محیط امن و آرام، روابط اجتماعی بر اصل ضوابط استوار است نه روابط.

با امنیت اجتماعی، منافع همه تأمین می شود و حق هر حقداری تأمین می گردد. تضاد و درگیری به حداقل می رسد، و در صورت بروز تضاد و درگیری، هر کس در محدوده حقوق خویش محدود می گردد، و قانون مانع تجاوز و دست درازی اوست.

وعده تخلف ناپذیر الهی درقران مجید بر آن است كه در دوران حكومت صالحان، امنیت مطلوب در جهان حاكم خواهد بود؛ امنیتی كه زمینه رشد و ارتقاء فطرت انسان ها در آن فراهم خواهد بود و شرایط لازم برای رسیدن انسان به هدف خلقت(عبادت) فراهم خواهد بود به گونه ای كه انسان ها بدون هیچ دغدغه ای به عبادت خدای یگانه می پردازند و دست شیاطینی كه انسانها را به شرك وامی‌دارندكوتاه خواهد بود :

« وَعَدَ اللّهُ الَّذينَ آمَنوُا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخلِفنَّهُمْ في الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الّذِينَ مِنْ قَبْلِهمْ وَلَيمَكّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَليُبَدِّلَنّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوِفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَني لايُشْرِكُونَ بي شَيْئاً وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الفاسِقُونَ ؛

خداوند به كسانى از شما كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، وعده داده است كه آنها را خليفه و جانشين خود در روى زمين قرار خواهد داد. همان گونه كه پيشينيان ايشان را خلافت روى زمين مرحمت فرمود. و آيينى را كه بر ايشان پسنديده در سراسر گيتى خواهد گسترد، و ترس و هراسشان را به آرامش و امنيّت مبدّل خواهد نمود آنچنان كه همگان تنها مرا پرستش كنند و هيچ چيزى را شريك من قرار ندهند. و كسانى كه بعد از آن كافر شوند از پليدان و بدكاران خواهند بود . » نور/ ۵۵

اين آيه‏ي شريف، آيه‏اي است كه هم در زمان پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله آثار بسيار مهمّي داشت و هم در زمان‏هاي ديگر تا زمان ظهور حضرت مهدي، ارواحنافداه، آثار مهمّي دارد.

در تفسیر آیه شریفه می فرماید وعده خداوند مبنی بر این که وحشت و خوف مومنان را به امنیت و سلام تبدیل میکند در زمان ظهور ان حضرت معنی و مصداق می یابد «نزلت فی القائم و اصحابه»   غیبة طوسی ص 240

در حالى كه پيش از ظهور حضرت مهدى (ع)شرايط نا امنى بر جهان چيره است، يكى از بنيادى ترين كارهاى حضرت، بازگرداندن امنيت به جامعه است.

امنيت اجتماعي، امنيّت در بخش‏هاي گوناگون زندگي اجتماعي را شامل مي‏شود. يعني امنيت در بخش‏هاي اقتصادي، سياسي، دفاعي، فرهنگي و غيره. امنيت اجتماعي زمينه همه فعاليت‏هاي درست ومفيد اجتماعي وشرط لازم رشد وتكامل فرد وجامعه است.

امام مهدي(عج) پديد آورنده امنيّت اجتماعي است ،

در حكومت حضرت مهدى (ع) با برنامه ريزى دقيقى كه انجام مى شود، در مدت كوتاهى امنيت در همه زمينه ها به جامعه باز مي گردد ومردم در محيطى پر از امنيت به زندگى خود ادامه مى دهند امنيتى كه بشر در هيچ روزگارى مانند آن را نديده است

در جامعه امن، مردم در زندگی، از همه جهات، تأمین دارند، حوادث، پیش آمدها، ضررها، زیانها، کمبودهای طبیعی و انسانی و ... موجب نگرانی افراد نیست، زیرا که مردم تأمین کافی دارند، و دولتها مردم را تأمین می کنند، و ضرر و زیانها و خسارتها جبران می گردد.

امام صادق (ع):

من مات و ترک دینا، فعلینا دینه و الینا عیاله ...

هر کس بمیرد و دینی داشته باشد، ادای دین او و نگاهداری از عیال او بر عهده ما (حاکم اسلامی) است...

کافی 7/167؛ الحیاه 2/487؛ ترجمه الحیاه 2/731

برنامه ها و قوانين به گونه اى طرح ريزى واجرا مى شود كه مردم، خود را در امنيت كامل مالى وجانى مى بينند. دزدى از جامعه رخت برمى بندد و امنيت مالى تا جايى فراگير مى شودكه اگركسى دست در جيب ديگرى ببرد، هرگز احتمال دزدى داده نمى شود وكار او توجيه مي گردد. چنان نا امنى، جايش را به امنيت مى دهدكه حيوانات و جانداران را نيز در بر مي گيرد به گونه اى كه گوسفند وگرگ دركنار هم زندگى مي كنند

ملا حم ابن طاووس ص 152.

امنيّت عمومى در عصر امام زمان(عج) چنان فراگير مى‏شود كه حتى اگر كسى به خواب رود، اطمينان دارد كه او را بيدار نمى‏كنند و مزاحم خواب او نمى‏گردند.

رسول خدا(ص) در اين باره مى‏فرمايد:

«امّت مهدى به آن حضرت پناه مى‏برند؛ چنان‏كه زنبورهاى عسل به ملكه خود پناه مى‏آورند. آن حضرت زمين را پر از عدل و داد مى‏كند؛ چنان‏كه (پيش از آن) پر از ستم و جور شده بود؛ به حدّى كه مردم به فطرت نخستين خود بازمى گردند. شخص خوابيده را از خوابش بيدار نمى‏كنند و خون كسى ريخته نمى‏شود».

الحاوى للفتاوى، ج‏2، ص‏77؛ ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏70 و در ص‏63، با اندكى تفاوت؛ احقاق الحق، ج‏13، ص‏154

در زمان او «گوسفند وگرگ» و «گاو و شير» و «انسان و مار» به امنيت مىرسند

بن عباس درباره گسترش امنيّت در روزگار مهدى(عج) مى‏گويد: حتى در آن عصر، گرگ، گوسفند را نمى‏درد و شير، گاو را از بين نمى‏برد و مار به انسان آسيبى نمى‏رساند و موش، انبانى را نمى‏جود و به آن دستبرد نمى‏زند.

بحارالانوار، ج‏1، ص‏61؛ بيهقى، سنن، ج‏9، ص‏180

ابو امامه باهلى مى‏گويد:

روزى پيامبر خدا(ص) براى ما خطبه خواند و در پايان آن فرمود: «پيشواى مردم در آن روزگار مردى صالح است ... در آن عصر به گوسفند و گاو تعدّى نمى‏شود و كينه‏ها از سينه‏ها زدوده مى‏گردد. افسار را از دهان حيوانات برمى‏دارند (وحيوانات به حقوق ديگران تجاوز نمى‏كنند تا چه رسد به اين كه انسان‏ها به حقوق يك‏ديگر تجاوز كنند). كودك دستش را در دهان درنده مى‏گذارد، ولى حيوان آزارى به او نمى‏رساند. بچه‏حيوان در جلو شير و درنده انداخته مى‏شود و به او آسيبى نمى‏رسد و شير در ميان گله شتر، همانند سگ گله و گرگ در ميان گوسفندان، مانند سگ گله است».

طيالسى، مسند، ج‏10، ص‏335؛ ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏152.

شايد اين روايت كنايه از امنيّت كامل و پيدايش جوّ اطمينان به يك ديگر باشد.

نيز آن حضرت مى‏فرمايد:

«روزگارى كه عيسى بن مريم به زمين فرود آيد و دجّال را به قتل رساند، مارها و عقرب‏ها آشكارند و به كسى آزارى نمى‏رسانند ».

ابن‏طاووس، ملاحم، ص‏97.

از صحف ادريس (عليه السلام) نقل شده:

«در زمان خروج قائم آل محمد (صلى الله عليه وآله وسلم)امنيت به زمين بخشيده مىشود، ضرر رسانيدن و ترس از يكديگر از بين مىرود. درندگان و حيوانات اهلى بين مردم زندگى مىكنند و برخى از آنان برخى ديگر را آزار نمىرسانند».

آن حضرت با مردم به عدالت رفتار مى‏كند تا جايى كه گوسفند در كنار گرگ به چريدن مشغول است و كودكان با عقرب بازى مى‏كنند؛ بدون اين كه آسيبى به آنان برسد. بدى‏ها از بين مى‏رود و نيكى‏ها بر جاى مى‏ماند.

در روايتى آمده است:

«قيامت برپا نمى‏شود تا اين‏كه حضرت عيسى فرود آيد... و گرگ در گله‏اى از گوسفند، همانند سگ گله باشد و شير در گله شتر، گويى بچه شتر ياجفت آن است»

عبدالرزاق، مصنّف، ج‏11، ص‏401؛ ر. ك: احمد، مسند، ج‏2، ص‏437، 438؛ ابن‏حمّاد، فتن، ص‏162.

رسول خدا(ص) در اين باره مى‏فرمايد:

«هنگامى كه عيسى بن مريم از آسمان به زمين آيد و دجّال را به قتل رساند ...، چوپان به گوسفندان خود مى‏گويد: براى چَرا به فلان مكان برويد و در اين ساعت بازگرديد! گله گوسفندى ميان دو كشتزار مى‏شوند؛ ولى هرگز به خوشه اى از آن تعدّى نمى‏كنند و شاخه‏اى از آن را با پاى خود نمى‏شكنند».

ينابيع المودّه، ص‏422؛ المحجّه، ص‏425؛ احقاق الحق، ج‏13، ص‏341.

اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود:

«تمشى المرئة بين العراق و الشام لاتضع قدميها اِلاّ على النبات و على رأسها زينتها. لايهيجها سبع ولاتخافه».

«در دولت حضرت مهدى (عليه السلام) زنى بين عراق و شام راه مىپيمايد در حالى كه گامش را ـ از كثرت آبادانى زمين ـ جز بر سبزه و گياه نمى نهد. و با اينكه زينت و زيور خويش را بر سر و چهره دارد هيچ درنده اى به او حمله نمىكند و آن زن ـ در اثر اطمينان به امنيّت موجود ـ ترسى به دل راه نمىدهد».

پيامبر اكرم(ص) مى‏فرمايد:

«حكومت مهدى(عج) به گونه‏اى است كه دو زن شبانه حركت كرده، مسافرت مى‏كنند و از بى‏عدالتى و ستم هراسى ندارند».

نيز آن حضرت مى‏فرمايد:

«به يقين خداوند، اين امر (دين خود) را به پايان مى‏رساند؛ به‏گونه‏اى كه شخص سواره در شب از صنعا به حضرموت مسافرت مى‏كند و جز خدا، از كسى ترس ندارد»

المعجم الكبير، ج‏4، ص‏72؛ جامع الاصول، ج‏7، ص‏286؛ بيهقى، سنن، ج‏9، ص‏180

يكى از ياران امام صادق(ع) مى‏گويد:

روزى ابوحنيفه نزد امام صادق(ع) آمد. حضرت خطاب به او فرمود: «اين آيه كه مى‏فرمايد: سيروا فيها ليالى و أيّاماً آمنين؛(سبا / 18)در زمين شبانه روز سير كنيد در حالى كه در امان باشيد.)» درباره چه سرزمينى است؟» ابوحنيفه گفت: گمان دارم بين مكه و مدينه باشد. حضرت به يارانش رو كرد و فرمود: «آيا مى‏دانيد كه مردم در بين اين راه، مورد تعرّض راهزنان قرار مى‏گيرند و اموال آنان به غارت برده مى‏شود و افراد امنيّت ندارند و كشته مى‏گردند؟»

اصحاب پاسخ دادند: آرى، چنين است و ابوحنيفه سكوت كرد. حضرت بار ديگر از او پرسيد: «اين آيه كه خداوند مى‏فرمايد: و من دخله كان آمناً(آل عمران /97 ) هركس در آن وارد شود، در امان خواهد بود). درباره كدام نقطه از زمين است؟» ابوحنيفه گفت: كعبه است. امام فرمود: «آيا مى‏دانى كه حجاج بن يوسف ثقفى كعبه را براى سركوبى ابن‏زبير به منجنيق بست و او را كشت. آيا او در جاى امن بود؟» ابوحنيفه سكوت كرد و ديگر سخن نگفت. چون او از جلسه بيرون رفت؛ ابوبكر حضرمى به حضرت عرض كرد: فدايت شوم! پاسخ اين دو پرسش چيست؟ امام صادق(ع) فرمود: اى ابابكر! مراد از آيه اوّل، همراهى با قائم ما اهل بيت است. نيز سخن خداوند كه فرمود: "هر كس در آن وارد شود در امان است" يعنى كسى كه دست بيعت به او دهد و در بيعت حضرتش وارد شود و از ياران و اصحاب حضرتش گردد، در امان خواهدبود

علل الشرائع، ج‏1، ص‏83؛ نورالثقلين، ج‏3، ص‏332؛ تفسير برهان، ج‏3، ص‏212؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏314.

على بن عقبه از پدرش نقل مى‏كند:

روزگارى كه حضرت قائم ظهور مى‏كند، به عدالت حكم مى‏نمايد و ستم در حكومتش برچيده مى‏شود وبه سبب وجود آن حضرت راه‏ها و جاده‏ ها امن مى‏گردد.

امام باقر(ع) مى‏فرمايد:

«پس از ظهور مهدى(عج) هيچ حقّى از كسى بر عهده ديگرى نمى‏ماند، مگر آن كه حضرت آن را باز مى‏ستاند و به صاحب حق مى‏دهد»

عياشى، تفسير، ج‏1، ص‏64؛ بحارالانوار، ج‏52، ص‏224

امام صادق(ع) مى‏فرمايد:

«هنگامى كه قائم آل محمد(ص) قيام كند، به حكم و قضاوت‏داود پيامبر، قضاوت مى‏كند و به شاهد و برهان نيازى ندارد. خداوند (احكام‏الهى را) به او الهام مى‏كند و او نيز بر طبق دانش خود رفتار مى‏نمايد و بر طبق آن قضاوت مى‏كند»

روضةالواعظين، ص‏266؛ بصائر الدرجات، ج‏5، ص‏259.

البته در دادگاهی که قاضیان آن افرادی مانند: سلمان، مالك اشتر، بزرگانى از قوم موسى و ... باشند و رهبرى دستگاه قضايى نيز با خود حضرت باشد. طبيعى است كه ديگر جاى‏نگرانى از نابود شدن حقوق، باقى نمى‏ماند

از اين احاديث اندازه امنيّت مالى و جانى و قضایی  در روزگار حضرت مهدى(عج) به خوبى روشن مى‏گردد؛ زيرا چوپانى كه گله خود را به بيابان مى‏فرستد، از دستبرد انسان‏ها و تعدّى درندگان به آنها آسوده خاطر است. انسانى كه به سفر مى‏رود يا در بين جانوران موذى زندگى مى‏كند، از آزار و اذيّت آنها در امان است؛ به گونه‏اى كه گويا قانون احترام به حقوق ديگران حتى براى حيوانات درنده و حشرات نيز پذيرفته شده است و همه در برابر آن خاضع و تسليم هستند. شايد مقدارى از امنيّت بدين سبب باشد كه در روزگار آن حضرت نعمت‏هاى الهى فراوان است و چون همه جانداران نيز از آن نعمت‏ها بهره‏مندند و احساس امنيّت مى‏كنند، به كسى آسيب نمى‏رسانند.

انسان‌ها در آن موعد شريف است كه مي‌توانند، با قلبي آسوده و فارغ از هرگونه دغدغة اقتصادي، حقوقي، اخلاقي و اجتماعي، سر بر بالين آرامش بگذارند و زندگاني دنيا را دور از خطرهاي دلهره‌آميز هميشگي ببينند. بنابراين گردنه‌هاي پرخطر و پرنشيبي كه در زندگي هر انسان به واسطة روابط نادرست حاكم در اجتماع پديد مي‌آيد، در آرمان‌شهر اسلامي جايگاهي ندارد. اين نيز سعادتي است زميني در يك شهر آرماني و آسماني.

آزادی حقیقی

بزرگ ترین اسارت بشر، اسارت معنوی است چندان كه اسارت به دست آدمیان ستمگر و دشمنان غاصب در رتبه بعد از آن است. با ظهور و بسط انقلاب عظیم حضرت مهدی عج در عالم هر دو اسارت جای خود را به آزادی خواهد داد؛ به گونه ای كه تسلط شیاطین ـ چه شیاطین انسی و چه جنی ـ بر آدمیان كم خواهد شد. آزادی اول كه ازآن به«آزادی معنوی»تعبیر شده است، بیان دیگری است از قوت اراده انسان درمقابل تمایلات نفسانی یا همان تقوا.

آزادی دوم كه موضوعی سیاسی ـ اجتماعی تلقی می شود، در حكومت معصوم و اجرای قوانین قرآن ـ كه بزرگترین قانون آزادی انسان است امری تضمین شده خواهد بود.

الرسول النبی الامی.... لیضع عنهم اصرهم والاغلال التی كانت علیهم...؛ (اعراف ۱۵۷)

و احکام پر رنج و مشقتی را که از جهل و هوا چون زنجیر به گردن خود نهاده اند همه را برمیدارد

در بیان دین، آزادی با ولنگاری و هرج و مرج اجتماعی متفاوت است و امر مقدسی است كه نتیجه گسترش عدالت و آگاهی و معنویت است كه اینها همه براساس تعالیم شیعی ـ از میوه های حاكمیت منجی آخرالزمان است.

در جامعه مهدوی طبقه حاکم از مردم فاصله ندارند، و توده های مردم هر گاه لازم باشد به دولتمردان دست رسی دارند، و دربانان و نگهبانان مانع آنها نیستند.

همچنین اقویا و توانمندان نمی توانند ناتوانان و ضعیفان را ببلعند و در پنجه خود گلویشان را بفشارند. این دو موضوع با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارد. اگر حکومتها درهای دارالحکومه ها را به روی مردم بستند و دربان و حاجب گماردند و هر کس نتوانست به دادرسی نزد آنان رود و عرض حال کند،طبیعی است که توانمندان بر توده های مردم تسلط می یابند و ناتوانان را می خورند.

پیامبر اکرم (ص):

... ولم یغلق بابه دونهم فیاکل قویهم ضعیفهم...

... (حاکم اسلامی) در خانه خود را به روی مردم نبندد، تا توانای ایشان ناتوان را بخورد...

کافی 1/406؛ الحیاه 2/490؛ ترجمه الحیاه 2/735

در زمان ائمه راستین علیهم السلام درب خانه هاشان بر مردم همیشه باز بود و مردم نیازمند به راحتی به امامشان دسترسی داشته و عرض حاجت می کردند

مردی بر امام صادق وارد شد و گفت: یا اباعبدالله! قرض بده تا گشایشی پیدا شود. امام گفت: «تا زمانی که غله برسد؟» گفت: نه به خدا. گفت: «تا تجارتی سود دهد؟» گفت: نه به خدا. گفت: «تا ملکی به فروش رود؟» گفت: نه به خدا. گفت: پس تو ناگزیر از کسانی هستی که خدا در اموال ما حقی برایت قرار داده است.» پس کیسه ای پر از درهم خواست و دست در آن برد و مشتی برگرفت و به او داد...

دقت در فرازهای کلام امام علی (ع) بویژه با توجه به اینکه از عهدنامه مالک اشتر است و برای برشمردن حوزه مسئولیت حکومت و سخن الهی پیامبر اکرم (ص) عمق و اهمیت موضوع را نیک روشن می کند. امام علی (ع) حضور در مجلس عمومی را لازم می داند که شخص حاکم بطور معمولی و بدون اسکورت و تشریفات نظامی و حفاظتی و اداری، در کنار مردم بنشیند و به گفته های آنان گوش فرا دارد و در برابر مردم فروتن و خاضع باشد. و چون مردمان گرفتار و حاجتمند ناراحت و درشت گوی هستند، امام سفارش می کنند که این درشتگویی را تحمل کن و متکبرانه و آمرانه با مردمان رو به رو مشو، تا همگان بتوانند مطالب خود را بدون کوچکترین ملاحظه و بیمی، اظهار کنند و مشکلات خود را در میان نهند. و اینکه امام علی (ع) می گوید این سخن را بارها از پیامبر شنیدم: «امتی که ناتوان آن نتواند حق خویش را بی لکنت زبان از قوی بگیرد، قابل احترام نیست»، اهمیت جدی موضوع را می رساند، که پیامبر اکرم (ص) بارها و بارها بر این موضوع تأکید فرموده و جامعه صالح را دارای چنین ویژگی دانسته اند که ناتوانان بتوانند سخن حق خود را براحتی بگویند.

در پناه آزادی و امنیت اجتماعی، مانع و سد راهی در سر راه انسانها وجود ندارد محصول کوشش و کار افراد نصیب خودشان می گردد، و ثمره تلاشها و کوششهایشان را بی کم و کاست به دست می آورند. پدیده شوم استثمار و بهره کشی از ثمره کار و کالای دیگران وجود ندارد.

در چنین اجتماعی، با این سطح بالای تأمین و امنیت، مردمان می توانند با آرامش خاطر و آسایش کامل زندگی کنند، و از هیچ چیز و هیچ امری نگران نباشند.

اداي حقوق شهروندي و شهرسازي پس از ظهور

در زمان حکومت حضرت مهدی عج او به مردم فرهنگ شهروندي را مي‌‌آموزد. شهروند زمان ظهور، شهروندي است كه تمامي حقوق ديگران را جزء به جزء حفظ و ادا مي‌‌كند و هرگز كاخ آسايش خويش را بر ويرانه همنوعان خود بنا نمي‌‌كند.

به فرمان او تمامي پنجره‌‌هايي كه رو به خيابانها هستند، بسته مي‌‌شوند. زيرا اين مسأله موجب ايجاد فساد عمومي مي‌‌شود و نبايد تا انتهاي خانه‌‌ها توسط عموم مردم در خيابانها ديده شود.

بالكن‌‌هايي كه در كوچه‌‌ها و خيابانها قرار دارند و قسمتي از راههاي عمومي را گرفته‌‌اند، خراب مي‌‌شوند. بالكنها و پنجره‌‌ها بايد به سوي حياط خانه‌‌ها باز شوند نه بيرون از خانه؛ زيرا معابر عمومي مربوط به عابران است و حق آنان مقدم بر ديگران خواهد بود.

ناودانهايي كه آب برف و باران را به سوي زمين هدايت مي‌‌كنند بايد به سمت داخل خانه‌‌ها باشند تا معابر عمومي دچار مشكل نشوند و عبور و مرور شهروندان سخت نشود. آب باران و برف هر خانواده‌‌اي بايد در خانه خود آنها ريخته شود. چاههاي فاضلاب نبايد در راهها و معابر عمومي بنا شوند و مردم بايد با همزيستي و محبت و درك متقابل در كنار يكديگر زندگي كنند. قانون و نظم در سطح شهرها حاكم مي‌‌شود. آن حضرت، فرمان مي‌‌دهد كه سواره‌‌ها در ميانه جاده‌‌ها و خيابانها حركت كنند و پياده‌‌ها در كنار جاده‌‌ها ولي اگر سواره‌‌اي از كنار جاده حركت كرد و با مردي تصادف كرد، ديه‌‌اش به عهده اوست.

حتي مساجدي كه بر سر راههاي عمومي ساخته شده است خراب مي‌‌شود و در جاي ديگري از نو بنا مي‌‌گردد تا هيچ‌‌گونه حق شخصي و يا ملي نابود نگردد. خيابانها و جاده‌‌هاي عمومي عريض و پهناور مي شوند و حتي پيشگويي شده است كه تا شصت ذراع به وسعت آنها افزوده مي‌‌شود

الغيبة، شيخ طوسي، ص475، ص498؛ الارشاد، شيخ مفيد، ص365.

تا وقت شهروندان در ترافيكهاي وقت‌‌گير ضايع نشده و روح و روان آنها به علت سر و صداهاي سرسام‌‌آور و آلودگي صوتي و هوايي فرسوده نشود

. حضرت به فرمانداران خود دستور مي‌‌دهد كه با مردم به عدالت رفتار كنند و حق شهروندان را اداء نمايند.

تهذيب الاحكام، شيخ طوسي، ج10، ص314

و چشمان مردم روشن مي‌‌شود و خشنود مي‌‌گردند وقتي پاداش صبر خود را از خداوند مي‌‌گيرند    منتخب‌‌الاثر، ص473

براي ديدن چنين روزي و نفس كشيدن در چنان فضايي و براي ظهور همه خوبي‌‌ها، نيكي‌‌ها و زيبايي‌‌ها لحظه‌‌ها را مي‌‌شماريم و به انتظار او مي‌‌نشينيم باشد كه چشم‌‌هايمان به ديدارش روشن شود و دلها آرام گيرد

منابع

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=934&articleID=490422

پیشرفت علم ودانش در حکومت مهدوی

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=137057

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttext.php?ic=520&subid=6

فصل نامه انتظار موعود –شماره 27    رشد عقلی نوشته حجت الاسلام و المسلمين حسين الهي نژاد

رفاه اقتصادی در حکومت حضرت مهدی عج

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=139425

http://www.jamkaran.info/Page_View.aspx?id=77

امینت عمومی

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=174

امنیت راه ها

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=175

امینت قضایی

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=176

عمران و آبادانی زمین

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=14319

معادن و منابع زیر زمینی

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=14323

حکومت مستضعفان

http://www.montazar.net/montazar-far/selecttextbook.php?ic=14334

پایان حکومت

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=152647

مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت – جهان پس از ظهور

http://www.al-shia.org/html/far

کتاب موعود شناسی و پاسخ به شبهات نوشته علی اصغر رضوانی انتشارات مسجد مقدس جمکران

کتاب چشم اندازی به حکومت امام مهدی علیه السلام – نجم الدین طبسی-  بخش سوم : حکومت