قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل در زمانی صادر شد که ایران و ترکیه و برزیل در بیانیه تهران در باره موضوع ارسال اورانیوم ایران به خارج از کشور و تحویل سوخت لازم برای تاسیسات هسته ای به توافق رسیده بودند .

 زمان تصویب این قطعنامه سوالات زیادی را به ذهن متبادر می سازد و امور متعددی را آشکار می سازد و به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران سیاسی بیش از آنکه اثر اقتصادی و ماهیت مجازات اقتصادی برای ایران داشته باشد ، دارای پیامهای سیاسی متعدد بوده است که ذیلا به آنها اشاره می گردد.

* تصویب قطعنامه همزمان با سالگرد انتخاب دکتر احمدی نژاد به ریاست جمهوری ایران بوده و به این ترتیب غرب می خواهد عملکرد دولت دکتر احمدی نژاد را در نظر مردم زیر سوال برده و به نوعی از فتنه گران و منافقین حمایت نماید و به آنها روحیه و سوژه ای جدید برای تخریب دولت بدهد. کما اینکه می بینیم اولین کسانی که از تصویب این قطعنامه شادی و خوشحالی خود را اعلام کردند ، گروهک منحوس منافقین خلق است .

* یکی دیگر از اهداف سیاسی این قطعنامه ، انحراف افکار عمومی از برنامه هسته ای اسرائیل و جنایات اسرائیل در هجوم به کاروان آزادی کمک رسانی به غزه و قتل عام و زخمی کردن بیش از 80 نفر از اعضای این کاروان بوده است.

* هدف دیگر تصویب این قطعنامه دادن پیامی روشن و واضح به ترکیه و برزیل بود که در بیانیه تهران نقش مثبت ایفا کرده و جامعه جهانی را به تحسین و تعجب واداشتند . به خاطر بیاوریم زمانی که بیانیه تهران تصویب و اعلام شد ، تا یک روز بعد کاخ سفید و رژیم صهیونیستی در بهت و سکوت خبری فرو رفته و نتوانستند هچ واکنشی به این بیانیه نشان بدهند . در حالیکه ترکیه و برزیل موافقت و رضایت غرب و کشورهای 5+1 را برای مذاکره با تهران و تبادل سوخت اورانیوم و خارج کردن اورانیوم ایران در مقابل تحویل سوخت با درصد بالا داشتند.

تصویب قطعنامه درست پس از بیانیه تهران نشانه نارضایتی و ناخشنودی غرب و آمریکا از نقش مثبت و

ترکیه و برزیل در سطح بین المللی و منطقه ای است . آمریکا و غرب و حتی روسیه و چین نمی خواهند نقش تاریخی خود را در تصمیم گیریهای بین المللی از دست داده و لذا با صدور این قطعنامه می خواهند تهران را وادار به لغو بیانیه کرده و تلاشهای موفقیت آمیز دو کشور ترکیه و برزیل را در معادلات منطقه ای و نقش این دو را حذف نمایند.

ترکیه در سالهای اخیر با صفر کردن اختلافات خود با کشورهای منطقه و ارمنستان و رویکرد مثبت به کشورهای عربی و مسلمان و دفاع از غزه و فلسطین وجهه خوبی در بین کشورهای عربی کسب کرده و نقش مهمی را در معادلات منطقه ای ایفاء نموده است حتی در سطح منطقه ای روسیه نمی تواند رقیبی مثل ترکیه را در کنار خود ببیند و لذا از این زاویه، این قطعنامه پیام سیاسی برای برزیل و ترکیه داشت. حتی ظاهرا چین هم از اینکه با بیانیه تهران ، وزنه خود را در شورای امنیت و تصمیم گیریهای جهانی از دست بدهد ناخشنود بوده و لذا رای مثبت چین و روسیه را می توان به نوعی اعتراض به بیانیه تهران و اعلام موجودت و قدرت این دو کشور در عرصه بین المللی ذکر نمود .

لازم به ذکر است پس از بیانیه تهران مردم کشورهای عربی و روزنامه های عربی به با ستایش تلاشهای اردوغان و ترکیه در حل منازعات منطقه ای و حمایت از نقش ترکیه به عنوان یک کشور مهم در جلوگیری از افروخته شدن آتش جنگ در منطقه مقالات متعددی نوشته و رویکرد خوبی نسبت به این تلاشها نشان دادند و بطور ضمنی خواستار ایفای نقشهای بیشتر و فعالتر و مثبت ترکیه در سایر موضوعات منطقه ای نظیر درگیری اعراب و اسرائیل و صلح بین سوریه و اسرائیل شدند .

اما سوال اینجاست آیا ترکیه پس از گرفتن این پیام حاضر به عقب نشینی از نقش خود می باشد؟

روز گذشته در اخبار آمده بود ترکیه درکنفرانس استانبول که با مشارکت کشورهای عربی برگزار شد تصمیم به ایجاد منطقه آزاد تجاری با کشورهای سوریه و اردن و لبنان شده و حاضر است دایره این کشورها را نیز گسترش بدهد. در حقیقت ترکیه به هر واکنش منفی غرب نسبت به ایفای نقش در منطقه با سلاحهای دیپلماتیک دیگری مبنی بر گسترش روابط اقتصادی و سیاسی و تجاری بیشتر با کشورهای منطقه ، پاسخ محکمی به غرب می دهد و گام به گام از امریکا و اروپا و اسرائیل و سیاستهای استکباری آنها بیشتر فاصله می گیرد .

 *علت دیگر تصويب اين قطعنامه می تواند نقشه های از پیش طرح شده آمریکا برای منطقه باشد .

نظریه ای از زمان بوش در مراکز سیاست گذاری آمریکا باقی است وطراح آن هم لابی صهیونیستی است . این نظریه معتقد است هیچ کشوری نباید در منطقه بیش از اسرائیل قدرت داشته باشد.

تا کنون تاسیسات هسته ای دو کشور در منطقه توسط اسرائیل نابود شده . آزیراک عراق و دیر زور سوریه.  اگر هر کشور دیگری بخواهد تاسیسات هسته ای داشته باشد یا باید این را از امریکا و غرب گدایی کند و هیچ اختیاری در اداره تاسیسات خود نداشته باشد و یا اینکه به راحتی توسط غرب و اسرائیل نابود می شود .

طی سی سال گذشته ، ایران این معادله را بر هم زد و نشان داد برای داشتن تکنولوژی می توان روی پای خود ایستاد و مثل نوکر و برده جلوی اربابان امریکایی و غربی تعظیم نکرد و لذا غرب هم سعی دارد برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را به هر قیمتی که شده متوقف سازد و در مقابل آن بایستد تا به دیگر کشورها ثابت کند که هنوز قدرت در دست غرب است و هنوز هیچ کشوری بدون تایید غرب ، حق داشتن تکنولوژی را ندارد و تا حد امکان می خواهند داشتن تاسیسات هسته ای و خودکفایی ایران برای او پر هزینه باشد تا دیگر کسی هوس نکند به سوی ایران و سیاستهای ایران رفته و راه ایران را دنبال کند.

* اما در نهایت ، هدف آمریکا و اسرائیل در منطقه تجزیه کشورهای پاکستان و افغانستان و عراق و سوریه و ترکیه و سعودی و یمن و ایران است . سیاستی که برای این کار در نظر گرفته اند در عربی می گویند " فوضی خلاقه" یعنی هرج و مرج و آشوبهای هدفدار و هوشمند. از این دیدگاه جنگ و راه انداختن جنگ در منطقه نیاز به منطق ندارد و برخی ممکن است بگویند امریکا در افغانستان و عراق درگیر است و اسرائیل جنگ 2006 و2008 و 2000 را تجربه کرده و نیازی ندارد دوباره شکست را تجربه کند . از زاویه نظامی دیدگاه بالا درست است و نباید جنگی در منطقه اتفاق بیفتد اما همیشه جنگهای منطقه بر اساس محاسبات و منطق سلیم نبوده .

آمریکا و اسرائیل و یا به عبارت بهتر لابی صهیونیستی زمانی که حس کنند از سوی یک کشور در حال تهدید هستند بدون اینکه به نتیجه آن فکر کنند هجوم را آغاز میکنند . همانطور که در عراق اتفاق افتاد و دروغ سلاحهای کشتار جمعی را به خورد جهانیان دادند و همانطور که 11 سپتامبر و بن لادن را طراحی کردند تا طرح خاورمیانه بزرگ را از دو نقطه راست و چپ هدف اصلی، یعنی ایران کلید بزنند و آغاز کنند . الان هم مهم نیست جنگ در عراق و افغانستان نیمه تمام باشد . بر اساس طرحهای صهیونیستی پاکستان و ایران و عراق و ترکیه و سوریه باید در این مرحله و تا سال 2015 تجزیه شود . عربستان و یمن و ... نیز در مرحله بعد قرار دارد که با مرگ ملک عبدالله این نظریه آشوبها و هرج و مرج هوشمندانه در عربستان هم آغاز خواهد شد . لذا الان وقت آن رسیده تا تجزیه عراق و تشکیل کشور کردستان و جدا شدن کردها از ترکیه و سوریه و ایران آغاز شود و به پایگاهی برای اهداف آمریکا و اسرائیل تبدیل گردد. ایران باید درگیر جنگ داخلی و ضربه خارجی شود و شاید چون در جنگ نرم و انقلاب و کودتا از داخل موفق نشدند ، ممکن است جنگ واقعی را در دستور کار قرار داده باشند . رویارویی ایران و امریکا و اسرائیل در این مرحله پس از گذشت یک سال از ناکامی فتنه گران احتمال بیشتری یافته. در حقیقت آمریکا و اسرائیل به منافقان و اصلاح طلبان در ایران یک سال فرصت داده بودند تا با استفاده از  حمایتهای غرب و بهانه تقلب در انتخابات ، دست به تظاهرات و تغییر حکومت بزنند و چون در این مسیر شکست خورده و نتوانستند به اهداف خود دست یابند، لذا صبر آمریکا و غرب لبریز شده و یکی از اهداف تصویب قطعنامه تضعیف بیشتر ایران و ایجاد شکاف بین مردم و دولت و و ایجاد زمینه لازم برای ضربه زدن از داخل از خارج می باشد.

اما اینکه آمریکا و غرب با تصویب این قطعنامه تاچه حد به اهداف خود نزدیک شده اند باید نکات زیر را یادآور شویم :

در حقیقت این قطعنامه همانند قطعنامه های دیگر نشانه شکست فضیحت بار  آمریکا و اروپا در سطح بین المللی است

1- آمریکا و کشورهای مجموعه 5+1 پس از هشت سال مذاکره و یک سال تلاش به این نقطه رسیدند  تا 1200 کیلو اورانیوم ضعیف ایران را از ایران خارج کنند و آن را یک گام بزرگ دیپلماتیک برای جلوگیری از انحراف برنامه هسته ای ایران و نشانه حسن نیت ایران می دانستند . ایران سر انجام این پیشنهاد را با وساطت ترکیه و برزیل قبول کرد. و بیانیه تهران را به امضا رساند. این بیانیه تبعات زیادی برای امریکا و اسرائیل و کشورهار اروپایی و طرف مذاکره کننده ایران داشت و نشانه عجز و دورویی و عدم صلاحیت آنها برای اعتماد سازی و ادامه مذاکرات بود و نشانه حسن نیت ایران و نفوذ و تاثیر گذاری ترکیه و برزیل به عنوا ن کشورهای مطرح در زمینه سیاسی در سطح بین المللی بود.

ظاهرا غرب این را نتوانست تحمل کند زیرا هدف غرب خارج کردن اورانیوم ایران و معدوم کردن آن بود نه دادن میله های سوخت برای راه اندازی تاسیاست صلح آمیز ایران و از سویی غرب نمی توانست بپذیرد که کاری که 6 کشور به زعم خود ابرقدرت و مهم نتوانستند انجام بدهند دو کشور ترکیه و برزیل با خوبی از عهده آن بربیایند و با اطمینان از تحویل سوخت به ایران، اورانیوم را از ایران خارج سازند.

لذا واکنش غرب به بیانیه تهران ، قطعنامه بی منطق شورای امنیت بود . زیرا در اصل هم قرار نبود در مقابل خارج کردن اورانیوم از ایران ، به این کشور سوخت هسته ای 20 درصد داده شود .

2- اگر کشورهای 5+1  یک سال تمام تلاش خود را گذاشتند تا ایران با خروج اورانیوم موافقت کند ، با صدور این قطعنامه ای که همه به بی اثر بودن آن اعتراف دارند ، باعث شدند تا ایران بهانه خوبی برای نگه داشتن 1200 کیلوگرم اورانیوم در خاک خود و بی توجهی به همه خواسته های غرب داشته باشد و این در سطح دیپلماتیک یک افتضاح است! یعنی رفتن به مربع اول ! در حقیقت قطعنامه صادر شده هیچ نفعی برای غرب و آمریکا نداشته بلکه نشانه شکست دیپلماسی کشورهای غربی در برابر ایران است.

لازم به ذکر است درهمین زمان تحریمها و صدور سه قطعنامه از 4 سال قبل تا کنون کشورهای آمریکایی بالاترین حجم تبادل اقتصادی را با ایران نسبت به گذشته داشته اند! خود امریکا می داند که این موضوع حتی قابل تطبیق در امریکا نیست چه رسد به سایر کشورها ! حتی ما علیرغم تحریمها  از خود  اروپا هواپیما خریداری کردیم .

3- امریکا و کشورهای 5+1 تلاش زیادی کردند تا بازرسیهای متعددی را از تاسیسات ما انجام بدهند و وقت و بی وقت به بهانه اعتماد سازی وارد کشور شدند و بازدید کردند . حال با این قطعنامه همه این همکاریها قطع خواهد شد و این به لحاظ دیپلماسی گامی به عقب برای آمریکا و غرب است. چندین سال مذاکره برای رسیدن به این نقطه و یکباره همه چیز را بر هم زدن و رفتن سر مربع اول! باز هم افتضاح سیاسی است.

4- ایران پس از این اجازه بازدید از تاسیسات جدید را به آژانس نمی دهد . دوربینهای مراقبت را هم برمی دارد. غنی سازی را هم تا حد دلخواه خود انجام می دهد و سوخت و میله سوخت را هم ان شاء الله تامین خواهد کرد. به لحاظ دفاعی موشکهای اس 300 هم به ایران وارد خواهد شد و جای نگرانی نیست و تاسیسات بوشهر هم شامل قطعنامه نمی شود . لذا ایران ضرر نکرده بلکه این غرب است که همه درهای گفتگو و تفتیش تاسیسات و توافقهای قبلی را با یک قطعنامه بر خود بسته است و این یک افتضاح برای غرب است نه پیروزی .

5- در صورت هر گونه تعرض به ایران از سوی امریکا و اسرائیل ایران پاسخ کوبنده ای را با تکه تکه کردن 200 هزار سرباز آمریکا یی در افغانستان و عراق خواهد داد . ضمنا از اسرائیل یک قوطی خاکستر به آمریکا تحویل خواهد داد و به عبارت دیگر اسرائیل بعد از هجوم احمقانه ولو با یک بمب و یا موشک به ایران باید تا آخر عمرش روی صندلی چرخدار بنشیند .این نتیجه قطعنامه شورای امنیت و هجوم علیه ایران. آیا امریکا تحمل همه عواقب قطعنامه را خواهد داشت؟ مسلما خیر.

6- این قطعنامه شامل بخش نفتی نشده و نشان می دهد نقطه ضعف غرب در تصویب هر قطعنامه ای صدمه ندیدن بخش صادرات نفت ایران است و لذا مقابله به مثل ایران در تنگه هرمز برای صدور نفت به ضرر همه جهان خواهد بود و لذا حتی تفتیش کشتیها نمی تواند عملی شود. و در نهایت هیچ کشوری حاضر نمی شود خود را بخاطر منافع امریکا با ایران عملا درگیر کند لذا نتیجه می گیریم این قطعنامه کاغذ توالت است و عملا قابل اجرا نیست.

آیا قابل تصور است چین و روسیه و سایر کشورهایی که با ایران روابط تجاری قوی و سرمایه گذاری در بخش نفت دارند مثل ژاپن و سایر کشورها حاضر باشند در آبهای آزاد با ایران درگیر شده و خطرات آن را بپذیرند؟ وقتی ایران با این کشورها رابطه اقتصادی و سیاسی دارد معقول نیست برای یک تکه کاغذ پاره بی دلیل کشور خود را بی اعتبار کنند. کشورهایی مثل ژاپن و کره و چین و روسیه از داشتن روابط خوب با ایران بیشتر سود و منافع می برند تا ز قطع رابطه با ایران و دشمنی با آن.

7- بدون شک اگر آمریکا جرات کند یک گلوله در خلیج فارس شلیک کند ، اولین واکنش ایران هجوم به همه ناوهای آمریکایی و غربی در تنگه هرمز و خلیج فارس و  بستن تنگه هرمز است و این کمترین کاری است که ظرف یک ساعت اول انجام خواهد شد . حتی یک ناوچه ایرانی که در تنگه هرمز به دست خودمان غرق شود راه را برای ورود و خروج هر نوع شناور در خلیج فارس خواهد بست و شاهراه اقتصادی غرب و کشورهای عربی را قطع خواهد کرد آیا اروپا با این اقتصاد بیمار رو به متلاشی و آمریکا با 13 تریلیون دلار بدهی و بحران نفتی خلیج مکزیک قادر به پذیرفتن پی آمد های این امر خواهد بود؟ اگر کشورهای آمریکای لاتین نظیر ونزوئلا نیز نفت خود را بر روی آمریکا ببندند آنگاه اوضاع دهها بار وخیم تر خواهد شد.

8- در نهایت اگر ایران از ان پی تی خارج شود ، همه تلاشهای آمریکا و غرب برای مجازات ایران به هدر خواهد رفت زیرا کشوری که تابع ان پی تی نباشد نمی توانند با آن بر اساس قوانین شورای امنیت و ان پی تی برخورد نمایند . همانند پاکستان و هند و اسرائیل که دارای موشکهای دوربرد و سلاحهای هسته ای بوده و هیچ مرجع بین المللی نیز به آنها تسلط ندارد. و لذا اگر ایران از ان پی تی خارج شود، شکست بزرگ دیگری برای دستگاه دیپلماسی جهانی ، شورای امنیت و آژانس بین المللی اتمی و کشورهای غربی و آمریکا خواهد بود و نشان می دهد که سایر کشورهایی که به ان پی تی نپیوسته اند بدون پیوستن به ان پی تی راحت تر می توانند به فعالیتهای خود ادامه بدهند و این باعث خارج شدن کنترل اوضاع جهانی و فعالیتهای هسته ای از نظارت سازمانهای بین المللی و کشورهای غربی خواهد شد و یقینا این چیزی نیست که آمریکا و غرب خواهان آن باشد.

به هر حال آینده ثابت خواهد کرد منطق زور و تهدید در مقابل منطق دیپلماسی و مذاکره شکست خورده و همانطور که آمریکا و غرب در طی این سی سال تحریم به هیچ یک از اهداف خود مبنی بر منع ایران از دستیابی به تکنولوژی های روز دست نیافت ، بلکه ایران روز به روز قوی تر شده و با اعتماد به نفس و اتکای به خود پله های ترقی را یکی پس از دیگری طی کرد ، به همین ترتیب تحریمها و مجازاتهای جدید موجب شکست و مفتضح شدن بیشتر آمریکا و غرب در عرصه بین المللی و پیروزی ها و موفقیتهای چشمگیر و روز افزون برای ایران خواهد شد. 

در خاتمه گزیده خبری از خبرگزاریها در باره دلیل صدور قطعنامه از زبان روزنامه ها و وسایل اعلام غربی را مرور می کنیم :

تحريم با هدف حمايت از فتنه گران

اظهارنظر مقامات غربي طي ماههاي گذشته نشان مي دهد كه هدف اصلي واشنگتن از پيش قدم شدن در اعمال دور جديدي از تحريم ها عليه ايران حمايت از جريان فتنه بوده است.

در همين رابطه، پايگاه اينترنتي شوراي روابط خارجي آمريكا با ارائه تحليلي درباره روند اعمال تحريم ها عليه ايران نوشته است: «گرچه جنبش اپوزيسيون در چند ماه گذشته تا حدودي خاموش شده است، اين مسئله هنوز يك عامل تعيين كننده است و شما در لايحه كنگره عليه ايران قطعا شاهد آن هستيد.» بيان مطالبي همچون «بايد با تحريم ها به اپوزيسيون در ايران كمك كرد»، «آمريكا بايد با افزايش تحريم ها به اپوزيسيون كمك كند»، «هدف تحريم ها اين است كه مردم از دولت رويگردان شوند» و «بيشترين اميد به مهار ايران از داخل است» كه بارها از سوي مقامات اروپايي و آمريكايي بيان شده، بيانگر حساب ويژه اي است كه اين كشورها بر روي جريان ضدانقلاب در داخل كشور باز كرده اند. در همين راستا، كيم آر هولمز، تحليلگر ارشد نشريه واشنگتن تايمز حدود دو ماه پيش در سرمقاله اين نشريه نوشت: «تحريم به تنهايي كافي نيست. ما بايد ديپلماسي عمومي را به نقض حقوق بشر در ايران متمركز كنيم. جمهوري اسلامي به دليل وجود اپوزيسيون داخلي دچار نقاط ضعف شده و بايد بر اين نقطه فشار وارد كرد.»

همچنين ريچارد هرتسينگر، چند هفته پيش در روزنامه آلماني «ولت» نوشت: «توان گروههاي اپوزيسيون ايران براي تغيير رفتار مقامات اين كشور كافي نيست. به همين علت است كه غرب بايد همزمان تهديدهاي چندباره خود در اعمال تحريم هاي سخت عليه ايران را در پيش بگيرد.»

در طرف مقابل، استقبال گسترده و عريان جريان اپوزيسيون داخلي از تحريم ها عليه ايران و انتقال اين پيام از طريق اپوزيسيون خارجي- با واسطه هاي نظير محسن سازگارا، عطاءالله مهاجراني، عليرضا نوري زاده و... -به سران كاخ سفيد، نشان مي دهد كه اين جريان رسما پذيرفته است كه به عنوان پياده نظام اهداف غرب عليه حاكميت ايران انجام وظيفه كند و در واقع، حيات خود را كه در ماههاي اخير بشدت به مخاطره افتاده، مديون حمايت خارجي مي داند. در واقع تصويب قطعنامه جديد تحريم عليه ايران را مي توان يك بازي دوسويه ارزيابي كرد كه يك وجه آن را دشمنان خارجي جمهوري اسلامي ايران تشكيل مي دهند و وجه ديگر آن را اپوزيسيون داخلي مي سازند.

مجله تايم هم چندي پيش در اين باره مي نويسد:

اگر چه تحريم ها چندان موثر نبوده اند، اما دولت اوباما اميدوار است اقدامات جديدي كه منافع طبقه حاكم ايران را هدف قرار داده، منجر به بروز شكاف عميقي ميان مردم و حاكميت شود، به خصوص اين كه جنبش مخالفان- كه اعترضات خياباني آنها با سركوب گسترده نيروهاي نظامي وابسته به دولت مواجه شد- درصدد است تا از معضلات رو به افزايش اقتصادي، براي فربه تر كردن و منسجم تر ساختن بدنه مخالفان رژيم بهره بگيرد و اين چالش را تبديل به فرصت كند.

اظهارات سفير رژيم صهيونيستي در آمريكا در حمايت از جريان فتنه و تحريم ايران نشان مي دهد كه هدف اصلي از قطعنامه 1929حمايت آشكار از اين جريان بوده است.

مايكل اورن در اين باره مي گويد: ملت ايران در پي انتخابات رياست جمهوري با برقرار شدن تحريم هاي جدي نيز، رهبران رژيم را مسئول وضعيت تلقي خواهد كرد نه آمريكا يا اسرائيل را، و تحريم ها شكاف ميان حكومت با ملت ايران را بيشتر مي كند و رژيم را ضعيف تر خواهد كرد.

در همين رابطه، «آدام ارلي» سفير آمريكا در بحرين سال گذشته همزمان با مذاكرات ژنو كه ميان ايران و 1+5 برگزار شد. در جلسه اي با برخي از مسئولان كشورهاي عربي در منامه تاكيد كرده كه آمريكا قصد دارد در ماه هاي آينده حمايت خود از اصلاح طلبان در ايران را «رسمي و علني» كند. ارلي در اين جلسه كه به تشريح راهبرد تدوين شده دولت اوباما درباره ايران اختصاص داشته، گفته است: «كاخ سفيد همزمان با انجام مذاكرات ايران و 1+5 نحوه حمايت از «رهبران معارض جديد» در ايران را پيگيري مي كند.» ارلي در اين سخنان كه پيش از اول اكتبر 2009 و برگزاري مذاكرات ژنو بيان شده تصريح كرده است: «تحت هر شرايطي حمايت از اصلاح طلبان در ايران جزو گزينه هاي اصلي سياست اوباما باقي خواهد ماند و ما روز به روز آن را پرقدرت تر خواهيم كرد.» ارلي سپس به توصيف دقيق «گام بعدي» آمريكا پرداخته وگفته است: «اگر مذاكرات ژنو موفقيت آميز نباشد و در آن پيشرفتي حاصل نشود، آمريكا قصد دارد همزمان با تشديد تحريم ها، اعمال فشار سياسي عليه تهران را با حمايت «رسمي»، «علني» و «گسترده» از موسوي و خاتمي وسعت بخشد چرا كه هيچ فشاري به دولت ايران بدون تقويت جريان هاي طرفدار غرب در ايران كارساز نيست.» وي در بخش پاياني سخنانش مي گويد: «همين حالا هم اين موضوع پنهاني نيست كه ما از موسوي و خاتمي حمايت مي كنيم اما علني شدن اين حمايت همزمان با اعمال تحريم ها مي تواند اين فايده را داشته باشد كه مردم ايران به اين نتيجه برسند كه تنها راه رهايي از تحريم ها گرايش به اين افراد است.»

برگرفته از وبلاگ