.

سلام به همه دوستان عزيز

شجاعتي عجيب از دكتراحمدي نژاد  تا شهيد عبدالله

امروز يه ماجرائي مي خوام عرض كنم كه در دركش خيلي پيچيده است!

يعني خيلي ها قطعا با شنيدش يه حس عجيبي از بغض و غم واندوه تا افتخار و محبت پيدا خواهند كرد ، من كه اينطوري شدم.

امروز در جمع خانوادگي خودمون صحبت از شجاعت حضور احمدي نژاد در لبنان شد و من توضيح مي دادم كه اين بشر آخر شجاعت و توكل به خداست كه مادرم هم تاييد كرد و فرمود كه درسته من ياد شهيدي افتادم در سال 62 بنام عبدالله از دلاورمردان روستاهاي استان اراك ، تخريب چي بود و جوان و در آستانه ازدواج ، مي گفت ايشون در جبهه وقتي براي تخريب مي رفت ، در مقابل گلوله هاي دشمن بعثي هيچ وقت سرخم نمي كرد و همين طور ايستاده مي رفت جلو! وقتي بهش مي گفتن بابا مي زننت ، سينه خيز برو ! مي گفت نه ، اينها جرات اين كار رو ندارن ، من يقين دارم كه در جبهه شهيد نخواهم شد ، من شهيد مي شوم اما نه در جبهه !

مادرم مي گفت مدتي بعد عروسي عبدالله بود در قم ، خودش هم از جبهه اومد كارتهاي عروسي پخش شده بود ، مراسم عروسي شروع شده بود ، همون روز يا فردا قرار بود عروس رو بيارن ، مي گفت يك دفعه عبدالله يادش مي افته كه تعدادي از رفقاي نزديكش در تهران بستري هستن و خيلي دوست داشتن كه در عروسي عبدالله باشند ، ميگه حالا كه اونها نمي تونند به عروسي من بيان ، من ميرم ملاقات و زيارتشون مي كنم و برمي گردم ، و تقريبا بدون خبر عازم تهران ميشه ، اما دست روزگار بازي عجيبي داشت ، عبدالله در آستانه بيمارستان بوسيله منافقين كوردل ترور شد ، و به جراحات شديد بردنش به همون بيمارستاني كه رفقاش در اون بستري بودند ، نمي دونم عبدالله رفقاي هم جبهه ايش رو در بيمارستان ديد يا نه ، اما عروسش رو هيچ وقت نديد !

و وقتي همه آماده بودند كه برن عروس رو بيارن هر جا رو مي گردن عبدالله رو پيدا نمي كنند تا پس از جستجوي بسيار مي فهمن كه در بيمارستاني در تهران شهيد شده! وسط عروسي!

غوغاي عجيبي به پا ميشه ، دوست و دشمن خون گريه مي كردن براي عروس و داماد ، از رشادت و محبت عبدالله و از عمق اين غم بزرگ!

اما قبل از تشييع جنازه ، خانواده عروس و داماد ، مراسم عروسي رو ادامه ميدن ، عروس مياد به خونه عبدالله ، به صورت نمادين ، خونه اي كه ديگه عبداللهي نداره ، اما بزرگ و كوچك ، زن و مرد ، پير و جوون همه داشتند از شدت گريه ...

امان از دل اين داغديدهاي شهدا ، امان از دل بچه هاي شهدا ، امان از دل پدر و مادر و همسران شهدا

خدا كنه كه شرمنده شون نشيم.

اره غم عبدالله تا ابد براي هركسي كه بشنوه سخته ، اما خوش به حالش كه عاقبت بخير شد خوش به حالش كه از شهادتش خبر داشت و مورد لطف بود ، خوش به حالش كه با شجاعت در دنيا زندگي كرد.

راستي شايد عبدالله از اون شهدايي باشه كه در ركاب امام زمان(عج) رجعت كنه.

اما سخن از شجاعت دكتر بود كه رسيديم به شجاعت عبدالله ، الحق كه اين دكتر عزيز همه چيزش كشيده به شهدا ، شجاعتش ، اخلاصش ، قناعتش ، سخت كوشيش ، محبتش و ...

اما اي كاش اين شهيد زنده ، اين شعيب قهرمان ، تا دهها سال زنده باشه در حكومت امام زمان(عج) ...  

ياد جمله شهيد همت افتادم(كه اين روزها بدجوري دلش شكسته است) :

از طرف من به جوانان بگوييد چشم شهدا و تبلور خونشان به شما دوخته شده است ، به پا خيزيد اسلام را و خود را دريبابيد.