مقدمه سایت ظهور نزدیک است:

گزارشی که می خوانید در مقاله ای ست بنام نسل فراموش شده عراق و افغانستان که فارین پلیسی منتشر شده است و بررسی کوتاهی ست از رنج عمیقی و فراموش شده ای که بر سربازان آمریکایی سایه انداخته است. رنج ناشی از 9 سال جنگ در افغانستان و عراق، صرف بیش از یک تریلیون دلار، ۵۶۰۰ کشته و ۴۳۰۰۰ مجروح .....جنگ ها و کشتارها که همه ریشه در دنیاپرستی تفکر سیاستمداران شیطان بزرگ آمریکا دارد ، نه فقط ملت های جهان که خود مردم آمریکا را در بحران رنجی عمیق فرو برده است . شاید علت این که بعد از ظهور امام زمان ارواحنا فداه یکی از اولین مللی که به او ایمان می آورند ملت آمریکا هستند ، همین رنج و دردی ست که امروز تجربه می کنند . دربرنامه راز آقای طالب زاده که از شبکه چهار در ایام ماه مبارک رمضان پخش می شود یک مستند ساز به ساخت مستند در مورد زندگی سربازان فراری از جنگ عراق ساخته بود که بسیار تامل انگیز بود . آغاز تحول او زمانی بود که او با اسلحه از طرف فرماندهان خود برای کشتار زن و کودک عراقی توجیه می شد . یک روز مردی عراقی به او قرآنی کوچک هدیه می دهد و می گوید ازین کتاب مقدس برای حفاظت خودت از خطرات استفاده کن! جوان درهم می شکند . من برای کشتارتو آمده ام . تو به من کتاب مقدسی می دهی برای حفاظت من ؟  او بعد از اولین مرخصی فرارمی کند و دیگر به جنگ برنمی گردد .

درقرآن کریم یکی از مختصات فرعون کشتار مردان و بی حیا کردن زنان ذکر شده است . یذبحون ابنائهم و یستحیون نسائهم . و این معنارا بلای بزرگی برای مردم دانسته است . وفی ذالکم بلاء من ربکم عظیم . آنچه امروز تفکر شیطانی آمریکا با مردم آمریکا انجام داده است همین است . اعزام جوانانشان به جنگ های خانمان سوز و بی حیا کردن زنانشان.

نه فقط مردم آمریکا که امروز بسیاری از مردم جهان ، از عدم معنویت، فقر ،  ظلم ، بی عدالتی ، تجاوز ، کشتاری و....که ازتفکر شیطانی دنیا پرستی مثل بختک بر روح بشر افتاده رنج می کشند و این خود علامتی بر رنج عظیم انسان و درخواست او برای یک تحول بزرگ است.تحولی که به یقین در آینده ای نزدیک شاهد آن خواهیم بود.

9 سال جنگ در افغانستان و عراق، صرف بیش از یک تریلیون دلار، ۵۶۰۰ کشته و ۴۳۰۰۰ مجروح مسلما هر فردی را به فکر فرو خواهد برد.

جنگ تمام می شود، نظامیان به خانه های خود بازگشته، کشته شدگان به خاک سپرده شده و مجروحان نیز بار دیگر سلامت خود را به دست می آورند.

پس از آن که غبارهای جنگ کاملا فرو نشست، نوبت به فکر کردن در مورد آن می رسد. هزینه هولناک جنگ، از بین بردن شورش ها و نجات انسان ها موضوعاتی است که فکر کردن در مورد آنها ممکن است یا به سرعت اتفاق افتاده یا زمان بیشتری صرف کند، اما فارغ از تمام این مسائل چنین تفکری بدون شک اتفاق خواهد افتاد. ۹ سال جنگ در افغانستان و عراق، صرف بیش از یک تریلیون دلار، ۵۶۰۰ کشته و ۴۳۰۰۰ مجروح مسلما هر فردی را به فکر فرو خواهد برد. اما آنچه که کمتر در این جنگ ها دیده می شود موضوعی است که گرترود استین آن را یک نسل گمشده می نامد. این واژه نخستین بار برای مردانی به کار رفت که پس از جنگ جهانی دوم به خانه هایشان باز گشتند.

سربازانی که به خانه بازمی گردند، سعی می کنند تا بار دیگر عضوی از جامعه مدنی شوند، اما زخم ها و جراحت های روحی شان به مراتب عمیق تر و دردناک تر از آسیب های جسمی است. در نتیجه کشور و قوای نظامی نیز با بازگشت آنان تغییر می کنند. طبق اعلام ادارات نظامی تخمین زده می شود حدود ۲۰ درصد نظامیان بازگشته از جنگ از اختلال روحی و روانی رنج می برند. آمار خودکشی بین نظامیان آمریکایی نیز از کنترل خارج شده است به طوری که طی ۶ ماه نخست سال ۲۰۰۹ تعداد خودکشی ها از تعداد افراد کشته شده در میدان های جنگ بیشتر بود. در ماه ژوئن به طور میانگین روزانه یک سرباز دست به خودکشی می زد.

● رشد اختلالات روانی

اخیرا نیروهای نظامی آمریکا آماری را اعلام کرده اند که نشان می دهد این اختلال روحی و روانی در جنگ های پیشین نیز وجود داشته است. طی جنگ جهانی دوم میزان افراد مبتلا به این اختلال روانی در اروپا و آفریقا یک به ۴ بود، یعنی یک بیمار روانی در مقابل ۳ مجروح جنگی. در جزیره اوکیناوا در اقیانوس آرام این آمار برای دسته ششم نیروهای دریایی آمریکا یک به ۲ بود. این آمار تاسف برانگیز در جریان جنگ ویتنام نیز ادامه داشت. اگرچه این آمار در ابتدای جنگ یک به ۱۰ بود اما با ادامه آن، ۶۰ درصد از مجروحان جنگی را بیماران عصبی و روانی تشکیل می دادند.

در حال حاضر هنوز مشخص نیست آیا تعداد این بیماران در جنگ های افغانستان و عراق در مقایسه با نبردهای پیشین بیشتر است؟ اما آنچه که مشخص است این که تعداد بیماران مبتلا به اختلالات روانی در این جنگ ها از بیماران جسمی بیشتر است. این احتمال وجود دارد که به دلیل تجهیزات نظامی پیشرفته، ماشین های مین یاب و کاهش درگیری های تن به تن تعداد مجروحان جسمی کمتر باشد و در نتیجه تعداد افراد مبتلا به بیماری های روانی بیشتر می شود. بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹ در عملیات مختلف نظامی در عراق و افغانستان حدود ۳۳ هزار نفر مجروح شدند که ۱۴ درصد از آنها یعنی ۴۷۰۰ نفر مبتلایان به اختلالات روانی بودند، اما متاسفانه این آمار تنها برای سربازانی است که بنا به دلایل روانی به خانه هایشان فرستاده می شوند. پزشکان معمولا ترجیح می دهند پس از معاینه بیماران بار دیگر آنها را به صحنه جنگ بازگردانند و در نتیجه سابقه پزشکی مشخصی برای آنها ثبت نمی شود. به طور خلاصه این که این ۱۴ درصد تنها بخشی از آمار واقعی است که از این بیماری ها رنج می برند.

اما تفاوت بین جنگ های امروز و پیشین بسیار عمیق تر از آن است که بتوان با آمار و ارقام آن را نشان داد. یکی از مهم ترین تفاوت ها نحوه مبارزه و جنگیدن سربازان و نیروهای نظامی است که فرد وقت کمتری را برای استراحت داشته و در نتیجه بیشتر در میدان نبرد حضور دارد. در نبردهای قبل نیروهای جنگی برای مدت زمان مشخصی در صحنه مبارزه بودند و نیروهای پشتیبانی نیز از آنها حمایت می کردند، اما روند مبارزه با شبه نظامی گری بسیار متفاوت است. مائوتسه تونگ رهبر چین می گفت: شبه نظامیان باید مانند ماهی ها زندگی کنند که همواره در حال شنا در دریا هستند. مقابله و مبارزه با شبه نظامی گری نیز بر همین اساس استوار است. هیچ خط آتش و محل استراحتی وجود ندارد، در واقع سربازان و واحدهای نظامی همواره در حال مبارزه هستند. حرکت هر واحد نظامی بخشی از جنگ حساب شده و هیچ زمان و مکان مشخصی برای استراحت وجود ندارد. بنابراین سربازان و فرماندهانشان بخوبی می دانند که این مسائل یکی از دلایل مهم بروز اختلالات روانی هستند.

● بی توجهی مردم

نیروهای نظامی نیز بخوبی از آمار بیماران روانی در این جنگ ها اطلاع دارند به طوری که در بسیاری از تحقیقات انجام شده در مورد سلامت روانی سربازان، فشارهای عصبی، مشکلات روانی و تفکرات منجر به خودکشی از مشکلات رایج بین نیروهای نظامی آمریکا به حساب می آید. مشکل دیگری هم در اینجا وجود دارد. دقیقا در زمانی که از سربازان آمریکایی خواسته می شود تا بیش از همیشه فعالیت کنند، حمایت جامعه آمریکا از جنگ در خارج از کشور در حال کاهش است. پس از جنگ جهانی دوم به نیروهای نظامی همچون قهرمانان ملی خوشامد گفتند و با ایجاد فرصت های مناسب شغلی و اقتصادی زمینه بازگشت آنها به جامعه مدنی را فراهم کردند، اما امروز استقبالی همچون قهرمانان از آنها نخواهد شد. در حقیقت اگر از یک سرباز بپرسید که عجیب ترین چیز در مورد بازگشت به خانه چیست؟ به شما می گوید: آمریکا اصلا در جنگ نیست. یک نگاهی به اطراف خود بیندازید. آیا این وضعیت ملت و کشوری است که درگیر جنگ است؟ و مسلما حق با اوست. آمریکا تنها ۹ سال در افغانستان بوده بی آن که تحرکی در اقتصاد آمریکا یا تغییری در رفتار مردم خود آمریکا دیده شود. زمانی که اولین گروه های نظامی وارد خاک افغانستان می شدند، رئیس جمهور آمریکا از مردم خواست که به کار روزانه خود ادامه دهند و مثل همیشه به کار و خرید بپردازند. همان طور که کسی متوجه رفتن آنها نشد، کسی هم توجه چندانی به آمدنشان نمی کند.

از طرف دیگر هیچ شغل یا فرصت اقتصادی انتظار بازگشت این افراد را نمی کشد. باید قوانین به گونه ای باشد که برای سربازان حاضر در جنگ شرایط مناسب اقتصادی پس از بازگشت شان وجود داشته باشد. دولت نیز در این شرایط نا مناسب اقتصادی نمی تواند چندان کار موثری انجام دهد. با توجه به آمار بیکاری ۲۱ درصدی نیروهای نظامی، بسیاری از آنها ترجیح می دهند در واحدهای نظامی مانده و به حقوق ثابت خود بسنده کنند.

تمامی این موارد بیانگر نسل جدیدی از مردان و زنانی است که در داخل و خارج از موقعیت های نظامی همواره در حال نزاع و کشمکش هستند. لازم به ذکر است این اختلالات روانی مختص درجه یا گروه خاصی از نظامیان نیست؛ برای مثال در سال ۲۰۰۹ دو نفر از ژنرال های آمریکایی اعلام کردند به علت بروز بیماری ها و فشارهای روانی ناشی از جنگ تحت درمان قرار گرفته اند. البته در این میان ترس از درمان چنین مشکلاتی نیز یکی دیگر از موضوعات بحث برانگیز است. با توجه به بسیاری از تحقیق های انجام شده، نیمی از سربازان عقیده داشتند مراجعه به پزشک برای درمان مشکلات روحی ـ روانی نوعی ضعف به حساب می آید.

در پایان حضور آمریکا در جنگ ویتنام، نیروهای نظامی با مشکلات فراوانی روبه رو بودند. استفاده از مواد مخدر، رهبری و مدیریت ضعیف و مشکلات نژادی شدید ازجمله مواردی بود که موقعیت نیروهای نظامی آمریکا را تهدید می کرد. امروز نیز بار دیگر شاهد استفاده فراوان مواد مخدر توسط نظامیان بوده و افسران جوان با وضعیت روحی و روانی خطرناک در حال ترک ارتش هستند. فشار عصبی ناشی از حضور مداوم و طولانی مدت نیروهای نظامی بسیار خطرناک است که این خطر هم برای خود نظامیان و هم برای خانواده هایشان است.



فارین پالسی
مترجم: حسین خلیلی     
روزنامه جام جم ( www.jamejamonline.ir )