به نام خدا

علي بزرگ است، به دل، به ايمان. اگر نبود مومنان پس از رسول شناخته نمي شدند. علي خلاصه ايمان است، اما علي بازوي اسلام هم بود. چه بر سر اسلام مي آمد اگر علي نبود. چه گره گشا بود هر جا كه گرهي در كار رسول خدا مي افتاد. بيمار كه مي شد در جنگ، سرداري نبود كه جايش را بگيرد، آنوقت خدا براي رسولش  شفايش مي داد علي را، به اعجاز رسولش، تا لبخند بر لبان پيامبر خدا بيايد و بگويد كرار و لا فرار. زهرا، علي را به تقوايش مي ستايد، ولي عملش را و گره گشايي ش را و خداماتش را به اسلام به رخ دشمنان مي كشد. علي بزرگ بود، بزرگي اش را تقوايش رقم زده بود، اما
كارهاي بزرگ را براي اسلام فقط خوبان انجام مي دهند براي همين است كه خوبان بايد بتوانند كارهاي بزرگ انجام دهند،
  إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ
 دل بيدار و چشم شب زنده دار عباس او را نزد خدا و آل خدا عزيز كرده بود، و براي حمايت از آل خدا بازوان كسي بايد به كار بيافتد كه چشمان شب زنده دار و دل صالحي دارد. و جز عباس چه كسي لايق دفاع از حسين است، و اين لياقت روح با لياقت جسم و فعل همراه است و اين هر دو عباسي را مي سازد كه تا هست، خيمه ها در امان است.
عمل صالح بي ايمان نشدني ست و ايمان تا عمل همراهش نباشد، بي ثمر است.
علي خود را مي ساخت تا لايق همراهي رسول باشد، عباس جنگاوري مي آموخت تا به كار حسين بيايد، ما براي ياري مهدي چه كرده ايم و چه بايد بكنيم. بنشينيم و ندبه خواني كنيم و جمعه هارا بشماريم،

دست و پا زدن دشمنانش را تماشا كنيم و لبخند بزنيم كه چه نزديك است آمدنش،

غربال فتنه ها را نظاره كنيم و عيار خلوص يارانش را بسنجيم،

يا برخيزيم بعد از سلام بر قائم و ديگر ننشينيم تا بر كرسي رهبري جهان ننشانيمش.

كمونيستي را مي شناسم كه براي هدفش جنگيد و چون گاه فداكاري رسيده بود، مي گفت امروز ديگر وقت خواب نيست.
دلمان بي تاب مهديست، اگر دلمان به نفسمان دروغ نگفته باشد، اما چه كرده ايم براي ياري اش، چه كنيم كه دنيا آماده آمدنش شود، چه بايد بكنيم كه وقتي آمد به كارش بياييم.
مي گويند اي كساني كه مژده نزديكي ظهورش را مي دهيد، دروغگوييد اگر ديوانه نباشيد.
 مي گويند، احاديث را در تمام اين هزار سال مي توانستيم با ظهور تطبيق دهيم،
 مي گويند بشارتهاي علما و بزرگان تكيه بر باد است. عاقلند اينها چه مي شود كرد. اما كور هم هستند، اين درد را ديگر هيچ علاجي نيست.
مي گفتند نفت مي خواهند اين خارجيها كه آمده اند خاورميانه، صد سال همه اين را مي گفتند، تا آنكه دانستيم و دانستند كه ارزانتر از نفت را مي توانند به كاربگيرند، اتمها را كه بشكافي جاي ميلونها بشكه نفت را مي گيرد، گفتند باز هم نفت مفت برايشان غنيمت است، اما چرا مفت، خرج اين لشگر كشي شان را چه كنند، با پول نفت مفت شايد خرج لشگر كشي شان در بيايد، اگر مجبور نباشند از جيب هم چيزي بدهند. چه كار دارند اينجا، از آن سر دنيا آمده اند اين سر دنيا كه چه، طرح خاورميانه جديد مي دهند و دائم قدس را مي پايند كه چه بشود؟
كورند آنها كه نفت را بهانه مي دانند، نفت تجارت اين زيارت است، مقصود نيست. زير پايشان در حياط خلوتشان نفت غوغا مي كند، لوله كشي مي خواهد و چند كودتاي مخملي.
 در خاورميانه كار ديگري دارند. نديده اند فيلمهاي سينمايشان را،
فيلم سينمايي يعني بيان انديشه، بيان انديشه يعني ابزاري براي اعمال استراتژي،
و استراتژي فلسفه دارد پشتش. وقتي هاليوودشان، چند دهه است كه فيلم آخر الزماني مي سازد،
 وقتي سفارش بهترين فيلم هاي آخر الزمانيشان را پنتاگون مي دهد، وقتي آخرين نظريه پردازشان از آخرالزمان ليبرل دموكراسي حرف مي زند، و صريح ترين رئيس جمهورشان ادبيات آخر الزماني براي خاورميانه به كار مي برد، وقتي مدام پيش گويي مي خوانند و تاريخ تعيين مي كنند، يعني چيزي دستگيرشان شده، يعني آمده اند تا آخر دنيا را خودشان رقم بزنند،

(بعضيها ظاهر دشمن را مي بينند، باطن آن را نمي بينند يا توجه نمي كنند. همينهايي كه آمدند عراق را اشغال كردند. درست است ظاهرش اين است كه آمدند نفت را ببرند، منطقه را بچاپند، مي رويد يك لايه پشت آن را،
مي بينيد اينها تحليل دارند، مطلع شده اند كه بناست در اين منطقه يك اتفاقي بيفتد، يك دست الهي بيرون بيايد و ريشة ظلم را از جهان بكند. در بين خودشان اين حرفها را دارند مي زنند. آنها اينقدر به قضيه توجه دارند.) دكتر احمدي نژاد سخنراني در ديدار با علما و روحانيون استان خراسان رضوي جمعه 23 فروردين 1387

  يعني آنها بيشتر از ما به احاديث ما باور دارند،
 
(آن‌ها اين سخن پيامبر را باور كرده‌اند كه ملتي هستند كه چون كوه استوارند و توصيف ملت ايران را كرده‌اند.)
 احمدي نژاد در همايش هفته جهاني مساجد: 18/5/89

 
آنها جرقه هاي تغيير مديريت جهان را در ايران ديده اند،
مديريت چند جا را از دستشان در آورده ايم، از همين جا، بدون لشگر كشي، چند كشور را فتح كرده ايم، كشور هاي فتح شده مهمند، لبنان سركش، آمريكاي لاتين نافرمان، آفريقاي بيدار شده، كشور هاي فتح شده مهمند، اما كشور هاي فتح نشده از آن هم مهمترند، صدايي بلند مي شود از ايران كه به آنها باورانده كه تغيير مديريت جهان از اين نقطه آغاز مي شود، اين صدا را مي خواهند ببرند

(اصلاً نظام جمهوري اسلامي يك فرياد بلند دعوت بشريت به امام حق است. اصلاً نظام ولايت يعني همين، يعني مردم متصل شويد؛ و اعتصموا بحبل الله. بياييد دور محور حقيقت آفرينش قرار بگيريد(.
دكتر احمدي نژاد سخنراني در ديدار با علما و روحانيون استان خراسان رضوي جمعه 23 فروردين 1387

آنها مي خواهند اين صدا را خاموش كنند، اما اين فكر و اين صدا چرا بلند شد، چگونه منتشر شد،

 ( آنچه كه ملت ايران را به قله هاي سعادت و پيشرفت مي رساند، تلاش در عرصه هاي علمي و اختراعات همراه با نگاه به افق هاي بلند الهي و انساني است و بايد اين مسير را حفظ كنيم)
  دكتر محمود احمدي نژاد  دومين جشنواره ملي نوآوري و شكوفايي فجر انقلاب اسلامي، بهمن 88

( اينى كه من سالهاست روى مسئله‌ى علم، تحقيق، پژوهش، پيشرفت، نوآورى، شكستن مرزهاى علمىِ موجود تكيه ميكنم، به خاطر اين است. بدون انواع دانش، اقتدار كشور امكانپذير نيست. دانش اقتدار مى‌آورد.
پول فى نفسه اقتدار نمى‌آورد. آنى كه اقتدار مى‌آورد، دانش است
ثروت هم اگر به دست مى‌آيد، از ناحيه‌ى علم به دست مى‌آيد. علم را اهميت بدهيد
رمز پيشرفت يك كشور، يعنى آن محور اصلى براى اقتدار يك كشور، پيشرفتِ همراه با اقتدار، علم است.)
بيانات رهبري در ديدار جمعى از نخبگان علمى كشور 1۳۸۸/۰۸/۰۶

اين صدا اگر بلند شود عالم را در بر خواهد گرفت، اين صدا اگر بلند شود، مهدي خواهد آمد
كليد آمدن مهدي در دست ندبه خوان اوست، كليد ظهور مهدي در دست آن دل بيقراري است كه براي آمدنش ثانيه مي شمارد و اوضاع دنيا را رصد مي كند
جنگ در راه است و فساد دوم صهيونيست ها هم در حال وقوع است
باران ها بي سابقه شده و گرما غير عادي
سيل و زلزله و بلاياي طبيعي زياد شده
چيني حيات ابر قدرتهاي ظالم ترك برداشته و نام خدا بر بلندترين ماذنه ها فرياد زده مي شود
عدالت تنها گم شده تمام بشريت است!

ثانيه ها را بشمار منتظر مهدي، اما مشتت را هم باز كن، كليد ظهور مهدي در دستان توست، آنكه تو سيد خراساني اش مي خواني، آنكه تو شعيبش مي داني، فرياد مي زنند كه كليد ظهور مهدي در دستان توست، ايران را بساز با كار، با همت، با علم، ببين كدامشان از دست تو بر مي آيد
مي شود كاري از دستت بر بيايد براي مهدي و در چشمانش خيره شوي و بگويي برايت انجامش نمي دهم،
ندبه خوان مهدي مي شود؟؟!

سيد خراساني مهدي تو، تو را موظف به كار و علم كرده است، او بي قرار تر از همه است در فراق مهدي، او بيشتر از همه مي شناسد سد هايي را كه راه را بر عبور نور بسته اند، شانه هاي مهربانش را زير بار سنگين ساختن ايران نمي بيني، نمي خواهي به ياري دست مجروحش بروي،
گيرم كه باز شد راه براي آمدنش، گيرم كه همين امروز آمد، تويي كه به خدا سو گند مي خوردي كه مرده ات از قبر سر بر خواهد آورد و به ياريش خواهد شتافت، تويي كه آرزويت رفع حوائجش بود، اگر امروز روز آمدنش باشد، به من بگو چه داري كه داشتنش ياري اش كند. ديدي فرزندان لبنان، سيد يمانيشان را در مبارزه با صهيونيست ها چگونه با علم ياري كردند، چگونه ثابت كردند كه دست علمشان بالاي دست علم آنهاست، كه وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
اگر حتي در گشودن راه براي آمدنش با همتت و با علمت ياريش نكردي، و آمد، آيا دردنيايي كه علم نيزه و شمشير است، علم تير  كمان و قدرت بازوست، علم سبب قدرت است، چيزي داري كه به كارش بيايد و ياريش كند،
من با كورها موافق نيستم

جنگ نهايي در راه است، گرد و غبارش هم از همين حالا بلند شده
و وظيفه ما آماده شدن براي جنگ است وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ
هر آنچه در توانمان است را بايد آماده كنيم

مشتت را باز كن، كليد ظهور مهدي در دستان توست، آنكه تو سيد خراساني اش مي خواني، آنكه تو شعيبش مي داني، فرياد مي زنند كه كليد ظهور مهدي در دستان توست، ايران را بساز با كار، با همت، با علم، ببين كدامشان از دست تو بر مي آيد.

بگذار دور هم كه به عشق مولا جمع شديم، به هم بگويم امروز چه آموخته ايم به عشق مولايمان، كدام زبان را براي تبليغش فرا گرفته ايم، كدام علم را براي آمدنش ياد گرفته ايم، همتمان در كار چند برابر مضاغف شده، بگذار در احوالپرسي هاي آخر الزمانيمان بوي حركت و تلاش براي مولايمان به مشام برسد. بوی انا فتحنا لک فتحا مبینا .......