از دیرباز اصلی مسلم بر دنیای حکومت ها و رویارویی قدرتها حاکم بوده است ، جبهه ای که دارای حاکم قدرتمند تر ، شجاع تر و تواناتر باشد ، احتمال پیروزی بیشتری دارد ، این اصل مسلم بارها و بارها در میدان تجربه درستی خود را نشان داده است ، چه بسا لشگریانی که چندان قوی نبودند اما بواسطه داشتن فرماندهی توانا ، قدرتمند و زیرک در آخر بر دشمن بزرگ خود  پیروز شده و چه بسیار حکومتها و سلسله های قدرتمندی که بواسطه پیری و بیماری و یا ضعف و سستی و بی لیاقتی حاکمی به شکست و انقراض کشیده شده اند ، از این رو قدرت و توانایی فردی که در هر حکومت در راس هرم قدرت قرار می گیرد بسیار مهم بوده و تاثیر مستقیمی بر استحکام حکومت و میزان قدرت و آمادگی لشگریان دارد.

این مقدمه بیان شد تا بتوانیم با توجه به این اصل مسلم میزان استحکام و وضعیت حکومت در عربستان را از این زاویه بررسی کنیم ، همانگونه که می دانیم پادشاه فرتوت و بیمار عربستان که روز بروز بر وخامت حال و ضعف او افزوده می گردد اگر احتمالا نمرده باشد ، اینک زمام امور را در عربستان بدست دارد ، و البته هراز چندگاهی اخباری  تایید شده ، از عمل جراحی یا انتقال وی به اتاق سی سی یو یا آی سی یو منتشر می شود ، اما این وضعیت تا کجا می تواند ادامه داشته باشد؟

آیا حمکرانی پادشاه پیر و سالخورده ی عربستان که یقیناً علاوه بر ضعف جسمانی دچار ضعف فکری و روحی هم شده است(و حتی اخباری از عدم آگاهی وی از دنیای اطرافش منتشر گردیده است) در شرایطی که روز به روز بر شدت و فراگیری قیام توده های مردمی در عربستان افزوده می شود ، می تواند تداوم داشته باشد؟

به یقین می توان گفت اینک ضعف جسمی و فکری موجود در هرم قدرت عربستان هرلحظه به سطوح پایین تر سرایت کرده و سردرگمی و آشفتگی آشکاری را در میان آل سعود موجب شده است ، از سویی دیگر احتمال فوت پادشاه در هر لحظه و جناح بندیهای سیاسی برای کسب قدرت بیشتر در مرحله بعد از مرگ پادشاه در میان دهها و بلکه صدتها تن از شاهزادگانی که شب و روزشان در این افکار سپری می شود ، موجب گردیده است که ضعف کنونی حکومت عربستان به صورت مضاعفی تشدید گردیده و بحرانهایی جدی در تصمیم گیری برای نحوه رویارویی با موج اعتراضات روزافزون مردمی سرباز کند.

از این روست که اگر اندک سیاست و مدیریتی در سران حکومت عربستان باقیمانده باشد به آنها خواهند فهماند که با وجود خطرات و تبعات اعلام مرگ پادشاه و یا همچون فهد کنارگذاشتن وی از صحنه قدرت ، تنها امید آنها برای غلبه بر بحران کنونی و تجدید قوا و روی کار آمدن فردی کارامدتر ، فعالتر و تواناتر است که تنها در این صورت است که امید غلبه بر بحران کنونی عربستان که روز به روز گسترده تر می شود وجود خواهد داشت.

از این روجابجایی در هرم قدرت در این کشور مهم حتی در این شرایط حساس ، امری ضروری و گریزناپذیر جلوه می کند به عبارت دیگر ظرفیت کنونی پادشاه عربستان نه تنها دیگر پاسخگوی نیاز حکومت قبیله ای عربستان نیست که خود به معظل و ضعفی مفرط  تبدیل گردیده است جمله ای که از زبان نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی به زیبایی بیان شد :

آل سعود نمیتوانند از"آی سی یو"و"سی سی یو"خیزش مردم را سرکوب کنند ، دولت عربستان باید تن به پاره ای از خواسته ها و نیازهای مردم بدهد و حقوق آنها را به رسمیت بشناسد. متأسفانه در حال حاضر حکومت در عربستان در دست عده ای پیرمرد است که می خواهند مردم را از داخل «آی سی یو» و«سی سی یو» اداره کنند.

http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1649300

از این رو به نظر می رسد که بزودی شاهد تغییرات اجباری و گریزناپذیر عمده ای در سطوح بالای حکومتی در عربستان خواهیم بود که با حذف ملک عبدالله آغاز خواهد شد ، راه چاره ای که اگر آل سعود با ترس از تبعاتش از آن چشم بپوشد ، هیچ امید و افق روشنی در تسلط بر بحران کنونی و اعتراضات روزافزون مردمی نخواهد داشت.

در هرحال رژیم فرسوده آل سعود اینک در سراشیبی سقوط در یک بازی باخت – باخت قرار گرفته است ، شاید تغییرات فوری در هرم قدرت ، برای آنها امیدی برای برون رفت از بحران ایجاد نماید اما مطمئناً بحرانهای دیگری از هر سو بر آنها فرو خواهد ریخت.

سران جنایتکار آل سعود اینک فقط یک راه چاره دارند و آن آخرین راهی است که به در پیش خواهند گرفت ، فراز زودهنگام به دامن اربابان غربی و اروپایی ، راه چاره ای که اگر دیربجبند با طوفان قیام مردمی بر روی آنها بسته خواهد شد.