برداشت راهبردی امام خامنه ای از شرایط كنونی كشور، از جهات گوناگون، حاوی نكات بسیار مهمی است و تامل بیشتری را می طلبد.  شاید یكی از مهمترین زوایای نگرش به تعبیر "بدری و خیبری" امام امت، نگاهی به سیر حركت وضعی انقلاب اسلامی باشد. رهبر معظم انقلاب بارها تاكید فرموده اند كه طی 30 سال گذشته، منحنی حركت ملت ایران همواره صعودی و در مقابل، دشمنان این ملت، نزول مطلق را تجربه كرده اند. با این وجود بدیهی است كه ملت ایران به صورت دفعی در وضعیت "بدر و خیبر" سر برنیاورده؛ بلكه با حركتی وضعی از نقطه عزیمتی مشخص، به صورت پیوسته تا موقعیت "بدر و خیبر" كنونی حركت كرده است.

اما نقطه عزیمت حركت وضعی انقلاب اسلامی چییست ؟ انقلاب اسلامی حركت خود را از كجا آغاز كرده و احیانا چه مراحلی را تا نیل به موقعیت "بدر و خیبر" طی نموده است؟ پاسخ این پرسش ها را می توان از بررسی فرمایشات رهبری انقلاب در پنج مقطع زمانی در حد فاصل سال های 75 تا 90 پیدا كرد.

سخنان رهبر معظم انقلاب در سال 75 به روشنی نقطه عزیمت انقلاب اسلامی در دوران زعامت ایشان را روشن می كند. ایشان در دیدار با فرماندهان سپاه محمد رسول الله (ص) پس از تاكید بر لزوم عبرت گرفتن از تاریخ بویژه توجه به عبرت های عاشورا می فرمایند:

«جا دارد ملت اسلام فكر كند كه چرا پنجاه سال بعد از وفات پیغمبر، كار كشور اسلامی به جایی رسید كه مردم مسلمان – از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، قاضی شان، قاری شان و اجامر و اوباششان – در كوفه و كربلا جمع شدند و جگر گوشه ی پیغمبر را با آن وضع فجیع به خاك و خون كشیدند؟! خوب؛ انسان باید به فكر فرو رود، كه چرا چنین شد؟ این قضیه را بنده دو، سه سال پیش، در یكی دو سخنرانی، با عنوان “عبرتهای عاشورا” مطرح كردم. البته درسهای عاشورا مثل درس شجاعت و غیره جداست. از درسهای عاشورا مهمتر، عبرتهای عاشوراست. این را من قبلاً گفته ام. كار به جایی برسد كه جلوی چشم مردم، حرم پیغمبر را به كوچه و بازار بیاورند و به آنها تهمت خارجی بزنند!»

امام خامنه ای سپس در عباراتی تامل برانگیز كه صراحتا عمق و گستردگی تهدیدات علیه ولایت و انقلاب اسلامی را نشان می دهد می افزایند: «اگر امروز من و شما جلو قضیه را نگیریم، ممكن است پنجاه سال دیگر، ده سال دیگر یا پنج سال دیگر، جامعه ی اسلامی ما كارش به جایی برسد كه در زمان امام حسین علیه السّلام رسیده بود. مگر این كه چشمان تیزی تا اعماق را ببیند؛ نگهبان امینی راه را نشان دهد؛ مردم صاحب فكری كار را هدایت كنند و اراده های محكمی پشتوانه ی این حركت باشند. آن وقت، البته، خاكریزِ محكم و دژِ مستحكمی خواهد بود كه كسی نخواهد توانست در آن نفوذ كند. و الاّ، اگر رها كردیم، باز همان وضعیت پیش می آید. آن وقت، این خونها، همه هدر خواهد رفت.…»

سخنان رهبری در سال 75 به روشنی از نگرانی ایشان در خصوص احتمال تكرار كربلا این بار در گستره انقلاب اسلامی حكایت دارد. خصوصا كه رفتار دولت سازندگی و حزب كارگزاران حاكم بر كشور، مغایر ارزش های انقلاب  و دفاع مقدس است.

اكنون بر اساس فرمایشات معظم له در سال 75 پاسخ به این پرسش كه امام خامنه ای (حفظه الله) انقلاب اسلامی را در چه موقعیتی تحویل گرفتند؛ روشن است: در آستانه وقوع كربلا!

اما با ادامه رویكرد های لیبرالی و ضد ارزشی دولت سازندگی و بی توجهی به مقوله فرهنگ، كه رهبر انقلاب بارها و بارها نسبت بدان هشدار دادند؛ پیش بینی ایشان در خصوص حاكم شدن افرادی معارض با ارزش های انقلاب محقق گردید و نهایتا در سال 76 حاكمیت گفتمان عاریتی اصلاح طلبان آغاز گشت.

تیر ماه پر حادثه سال 78 دیگر مقطع مهم و حائز اهمیت در بررسی سیر حركت انقلاب است. در اثر بالا رفتن میمون ها از منبر انقلاب و تشكیل حاكمیت دوگانه توسط اصلاح طلبان آمریكایی در جمهوری اسلامی، عمق تهدیدات تا وقوع فتنه 18 تیر افزایشی تصاعدی یافت تا جایی كه رهبر معظم انقلاب، حسین (ع) وار به میدان مبارزه با بنی امیه نوین آمدند و در جمع دانشجویان و اقشار مختلف مردم اظهارداشتند:

اگر چه كربلا بدون شك بزرگترین فاجعه تاریخ بشر است اما برای شیعه هیچ حادثه ای جگر سوز تر از جام زهر مصلحتی كه امام مجتبی (ع) نوشیدند؛ نیست و اساسا شیعه همواره كربلا و شهادت را بر صلح و ساغر زهر ترجیح داده است. از سوی دیگر دشمنان شیعه نیز همواره كوشیده اند تا محبان و پیروان اهل بیت (س) را به جای جانبازی و شهادت، وادار به پذیرش مصلحت كنند. از این روست كه هم و غم رهبر معظم انقلاب بر جلوگیری از فرو افتادن انقلاب اسلامی در موقعیت جام زهر قرار می گیرد و نهایتا این خواسته ولایت است كه بر كرسی و عرش سیاست می نشیند. امام خامنه ای خبری پر بهجت را در جمع جوانان گرد آمده در مصلی تهران در سال 79 بیان می كنند كه نشان می دهد موقعیت جام زهر پشت را سر گذاشته شده و از این مقطع زمانی به بعد؛ شیعه هیچ جام زهر مصلحتی را نخواهد نوشید:

«من به شما عرض كنم كه امروز دشمن قادر نیست. امروز به بركت ملتِ هوشیاری مثل ملت ایران، به بركت افكار برانگیخته ای مثل افكار ملت ایران، به بركت انقلاب بزرگی مثل انقلاب اسلامی ایران، نه امریكا و نه بزرگتر از امریكا – اگر در قدرتهای مادّی باشد – قادر نیستند حادثه ای مثل حادثه ی صلح امام حسن را بر دنیای اسلام تحمیل كنند. این جا اگر دشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه ی كربلا اتّفاق خواهد افتاد.»

تا سال 79 انقلاب اسلامی از دو منزلگاه "كربلا" و "جام زهر" با موفقیت عبور كرده است. به عبارت دیگر شرایط سیاسی كه برای ابا عبدالله (ع) و امام مجتبی (ع) پیش آمده بود؛ با حركت معكوس ملت ایران پشت سر گذاشته می شود و دو منزلگاه پر خطر تاریخ طی می گردد.

فتنه سال 88 دیگر نقطه عطف تاریخ انقلاب و بزنگاه عبور انقلاب اسلامی از منزلگاه ده ساله خود است. رهبر معظم انقلاب در سخنرانی های متعدد با تاكید بر روشنگری و بصریت افزایی بر اساس مدل جناب عمار، از حاكمیت پارادایم صفین بر رفتار فتنه گران خبر می دهند. آری انقلاب اسلامی در حال عبور از موقعیت "كوفه" و تجربه شرایط سیاسی امیرالمومنین (ع) است كه در نهایت به قیام 9 دی منجر می گردد.

اما موقعیت جدید انقلاب اسلامی پس از عبور از منزلگاه "كوفه" كجاست؟ این پرسشی است كه ذهن اهالی تدبیر را درگیر كرده است. آیا افزایش بی سابقه فشار ها به انقلاب اسلامی نشان از موقعیت شعب ابی طالب دارد؟ پاسخ امام منفی است. ایشان معتقد به "بدر و خیبر" هستند:

«این روسیاه های بدمحاسبه گر خیال میكنند ما امروز در شرائط شِعب ابی طالبیم. اینجور نیست. ما امروز در شرائط شِعب ابی طالب نیستیم؛ ما در شرائط بدر و خیبریم. ما در شرائطی هستیم كه ملت ما نشانه های پیروزی را به چشم دیده است؛ به آنها نزدیك شده است؛ به بسیاری از مراحل پیروزی، با سرافرازی دست پیدا كرده است. امروز مردم ما را از محاصره ی اقتصادی میترسانند؟ با این حرفها، با این ترفندها میخواهند مردم را از صحنه بیرون كنند؟ مگر چنین چیزی ممكن است؟ امروز میخواهند در اراده ی مسئولین اختلال ایجاد كنند؟ «قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة انا و من اتّبعنی»؛(۲) این راهی است كه با بصیرت انتخاب شده است، این راهی است كه با مجاهدت باز شده است، این راهی است كه با خون عزیزترینها هموار شده است. ما از این راه رفتیم، به قله هائی هم دست پیدا كردیم. ما متوقف نمیشویم، ان شاءالله پیش میرویم؛ ولی تا امروز هم به قله های بسیاری دست پیدا كرده ایم. جمهوری اسلامی، امروز كجا، بیست سال و سی سال قبل كجا؟دشمنانجمهوری اسلامی، هیمنه و باد و بروتِ آن روزشان كجا، ضعف و انكسار امروزشان كجا؟ اینها نشانه هائی است كه ملت ایران را تشویق میكند. نخیر، در ادامه ی راه اسلام – كه راه خداست، راه دین است، راه سعادت دنیا و آخرت است – اراده ی مسئولین همچنان مستحكم خواهد ماند؛ مردم هم امروز و در آینده، پای ثابت این حركت عظیم خواهند بود.

اما آیا "بدر و خیبر" كنونی آخرین موقعیت انقلاب اسلامی است و انقلاب در همین منزلگاه، لنگر می اندازد؟ چرا امام به طور همزمان از بدر و خیبر نام می برند؟ موقعیت بعدی انقلاب اسلامی چیست؟

نام بدر عدد مقدس 313 را تداعی گر است و لفظ خیبر نیز یاد آور در هم شكستن یهود و صهیونیزم .  موقعیت بعدی انقلاب اسلامی را شاید بتوان از این فرمایش مولا پیدا كرد: