سیمای‌ کوفه‌ در احادیث‌ ملاحم‌

در پیشگویی‌های‌ پیشوایان‌ معصوم‌(ع) احادیث‌ فراوان‌ در رابطه‌ با کوفه‌ به‌ ویژه‌ در هنگامهِ‌ خروج‌ سفیانی‌ آمده‌ است‌ که‌ به‌ صورت‌ فشرده‌ به‌ برخی‌ از آنها اشاره‌ می‌کنیم:

۱ - سَنَهَ الفتحِ ینبثقُ الفراتُ حتی‌ یدخُلَ ازقّهَ الکوفهِ؛۱۵۳

در سال‌ فتح‌ آب‌ فرات‌ سرریز می‌کند و در کوچه‌های‌ کوفه‌ روان‌ می‌شود.

۲ - اِذا فُتِقَ بثقٌ فِی‌ الفراتِ، فَبَلَغَ ازقهَ الکوفهِ فلیتهیّأ شیعتُنا؛۱۵۴

هنگامی‌ که‌ شکافی‌ در فرات‌ پدید آید و آب‌ فرات‌ به‌ کوچه‌های‌ کوفه‌ برسد، شیعیان‌ آمادهِ‌ - ظهور باشند.

۳ - لا تَذهبُ الا‌یامُ وَ اللیالی‌ حَتی‌ یُحفرها هُنا نَهر یَجری‌ فیهِ الماءُ وَ السُفُنُ؛۱۵۵

شبها و روزها سپری‌ نمی‌شود، تا در اینجا رودخانه‌ای‌ حفر می‌شود که‌ در آن‌ آب‌ و کشتی‌ به‌ جریان‌ می‌افتد.

۴ - الکوُفهُ آمنهٌ منَ الخرابِ حتی‌ تخرَبَ مصرُ، و لا تکُونُ الملحمَهُ حتی‌ تَخرَبَ الکوُفَهُ؛۱۵۶

کوفه‌ در امان‌ است‌ از ویرانی‌ تا هنگامی‌ که‌ مصر ویران‌ گردد، پیشگویی‌ها تحقق‌ نمی‌یابد تا هنگامی‌ که‌ کوفه‌ ویران‌ شود.

۵ - لایَذهبُ ملکُ هؤ‌لاء حتی‌ یستعرِضوُا الناسَ بالکوفهِ یومَ الجمعهِ، لکأنی‌ انظرُ الی‌ روِ‌سٍ تندُرُ فیما بینَ المسجِدِ وَ اصحابِ الصابونِ؛۱۵۷

حکومت‌ این‌ها پایان‌ نمی‌یابد تا هنگامی‌ که‌ مردم‌ را روز جمعه‌ در کوفه‌ به‌ صف‌ کرده‌ به‌ قتل‌ برسانند. گویی‌ با چشم‌ خود می‌بینم‌ سرهایی‌ را که‌ در میان‌ مسجد و بازار صابون‌ فروش‌ها بر زمین‌ می‌ریزند.

۶ - ان‌ لولدِ فلانٍ عندَ مسجدکُم‌ لوقعهً فی‌ یومٍ عروبهٍ، یقتلُ فیها اربعهُ آلافٍ من‌ بابِ الفیلِ الی‌ اصحابِ الصابونِ؛۱۵۸

برای‌ فرزندان‌ فلانی‌ در نزد مسجد شما (مسجد اعظم‌ کوفه) حادثه‌ای‌ در یک‌ روز عید هست‌ که‌ در میان‌ باب‌ فیل‌ تا بازار صابونی‌ها چهار هزار نفر کشته‌ می‌شود.

۷ - اذا هُدمَ حائطُ مسجد الکوفهِ مؤ‌خرهُ مما یلی‌ دار عبدِاللهِ بن‌ مسعودٍ، فعند ذلکَ زوالُ ملکِ بنی‌ فلانٍ، اما ان‌ هادِمَهُ لا یبنیهِ؛۱۵۹

هنگامی‌ که‌ دیوار مسجد کوفه‌ از ناحیهِ‌ پشت، از طرف‌ خانهِ‌ عبدالله‌ بن‌ مسعود تخریب‌ شود، در آن‌ هنگام‌ حکومت‌ آل‌ فلان‌ نابود می‌شود و تخریب‌ کنندهِ‌ دیوار آن‌ را بنا نمی‌کند.

۸ - انی یکوُنُ ذلکَ - یا جابرُ - و لما یکثرُ القتلُ بینَ الحیرهِ و الکوفهِ؛۱۶۰

ای‌ جابر، چگونه‌ ممکن‌ است‌ - امر ظهور - واقع‌ شود، در حالی‌ که‌ کشت‌ و کشتار فراوان‌ در میان‌ حیره‌ و کوفه‌ رخ‌ نداده‌ است.

۹ - اذا وَقَعَ النارُ فی‌ حجازِکُم، وَ جریَ الماءُ بنجفکُم، فتوقعُوا ظُهُورَ قائِمِکُم؛۱۶۱

هنگامی‌ که‌ در حجازتان‌ آتش‌ پدید آمد و آب‌ در نجف‌تان‌ روان‌ گردید، ظهور قائم(عج) خود را امیدوار باشید.

۱۰ - اذاَ ملا‌ هذا نجفکُمُ السیلُ و المطرُ، و ظهرتِ النارُ فیِ الحجارهِ و المدرِ، و ملکت‌ بغدادَ التّتَرُ، فَتَوَقعُوا ظُهورَالقائِمِ المنتَظَر؛۱۶۲

هنگامی‌ که‌ این‌ نجف‌ شما را سیل‌ و باران‌ فرا گیرد و در سنگ‌ها و سنگ‌ریزه‌ها آتش‌ پدیدار گردد، ظهور قائم‌ خود را امیدوار باشید.

سیمای‌ کوفه‌ در هنگامه‌ خروج‌ سفیانی‌

۱ - وَ یدخلُ جیشُ السفیانیُّ الیَ الکوفهِ فلا یدعونَ احداً الا قتلُوهُ؛۱۶۳

سپاه‌ سفیانی‌ وارد کوفه‌ می‌شوند و احدی‌ را فروگذار نمی‌شوند جز این‌ که‌ به‌ قتل‌ می‌رسانند.

۲ - و یبعثُ السفیانیُّ جیشاً الی‌ الکوفهِ و عدتُهُم‌ سبعونَ الفاً، فیصیبُونَ منِ اهلِ الکوفَهِ قتلاً و صلباً و سبیاً؛۱۶۴

سفیانی‌ سپاهی‌ را به‌ سوی‌ کوفه‌ گسیل‌ می‌دارد که‌ تعدادشان‌ هفتاد هزار نفر می‌باشند، اهل‌ کوفه‌ را می‌کشند، به‌ دار می‌زنند و اسیر می‌گیرند.

۳ - وَ یبعثُ مائهً وَ ثلاثینَ الفاً الی‌ الکوفهِ و ینزلوُن‌ الروحاءَ و الفاروقَ، فیسیرُ منها ستونَ الفاً حتی‌ ینزلُوا الکوفهَ - موضَعَ قبر هودٍ(ع) بالنخیلهِ فیهجمونُ الیهم‌ یومَ الزینهِ؛۱۶۵

صد و سی‌ هزار نفر به‌ سوی‌ کوفه‌ گسیل‌ می‌دارد، که‌ در رَوحاء و فاروُق‌ فرود می‌آیند، شصت‌ هزار نفر از آنها وارد کوفه‌ شده، در نخیله‌ - در کنار قبر حضرت‌ هود - مستقر می‌شوند و در روز عید تهاجم‌ می‌کنند.

۴ - و یظهرَ السفیانی و من‌ معه‌ حتی‌ لا یکونَ له‌ همهٌ الا آل‌ محمدٍ(ص) وَشیعَتهُم، فیبعثُ واللّه‌ بعثاً الی‌ الکوفهِ، فیصابُ باناسٍ من‌ شیعهِ آل‌ محمدٍ بالکوفهِ قتلاً و صلباً؛۱۶۶

سفیانی‌ و همراهانش‌ خروج‌ کرده، هدفی‌ جز کشتن‌ آل‌ محمد و شیعیان‌ آنها را در سر نمی‌پرورانند. پس‌ لشکری‌ را به‌ سوی‌ کوفه‌ می‌فرستد، پس‌ گروهی‌ از شیعیان‌ اهلبیت‌ را به‌ قتل‌ می‌رسانند و به‌ دار می‌آویزند.

۵ - ثم‌ یسیرُ الیَ الکوفهِ فیقتُلُ اعوان‌ آل‌ محمدٍ(ص)؛ ۱۶۷

آنگاه‌ سفیانی‌ به‌ سوی‌ کوفه‌ رهسپار شده، یاوران‌ آل‌ محمد را می‌کشد.

۶ - یخرجُ ابن‌ اکلهِ الاکبادِ مِن‌ الوادی‌ الیابسِ، و هو رجلٌ ربعهٌ، وحشُ الوجهِ، ضخم‌ الهامهِ، بوجهِهِ اثر الجدری، اذا رایتَهُ حسبتهُ اعوَرَ، اسمُهُ عثمانُ و ابوه‌ عَنبَسَهُ، و هوَ من‌ ولد ابی‌ سفیانَ، حتی‌ یأتی‌ ارضاً (ذات‌ قرارٍ و معینٍ) فیستوی‌ علی‌ منبرها؛۱۶۸

پسر هند جگرخواره‌ از وادی یابس‌ (در اطراف‌ دمشق) خروج‌ می‌کند، او مردی‌ متوسط‌ القامه، وحشت‌ برانگیز، ستبرسر، و آبله‌ رو می‌باشد. هنگامی‌ که‌ به‌ او نگاه‌ کنی‌ می‌پنداری‌ که‌ نابیناست، نام‌اش‌ (عثمان) و نام‌ پدرش‌ (عنبسه) از تبار ابوسفیان‌ می‌باشد، به‌ سرزمینی‌ دارای‌ قرارگاه‌ و آب‌ روان‌ (کوفه) وارد می‌شود و بر منبر آن‌ قرار می‌گیرد.

۷ - های های، الا یا ویلَ لکوفانکم‌ هذِهِ و ما یحلها من‌ السفیانی؛۱۶۹

آه، آه، وای‌ بر این‌ کوفهِ‌ شما از آنچه‌ از سفیانی‌ بر آن‌ می‌رسد.

۸ - تنزلُ الرایاتُ السوُد التی‌ تخرُجُ من‌ خراسان‌ الی‌ الکوفهِ، فاذا ظهر المهدیُّ(ع) بَعَثَ الیه‌ بالبیعهِ؛۱۷۰

پرچم‌های‌ سیاهی‌ که‌ از خراسان‌ به‌ حرکت‌ درمی‌آید، در کوفه‌ فرود می‌آید، هنگامی‌ که‌ مهدی(ع) ظهور نمود، برای‌ بیعت‌ به‌ سوی‌ آن‌ حضرت‌ گسیل‌ می‌شوند.

۹ - خرُوجُ السفیانیُّ و الیمانیُّ و الخراسانیُّ فی‌ سنهٍ واحدهٍ، فی‌ شهرٍ واحدٍ، فی‌ یوم‌ واحدٍ، و لیسَ فیها رایهٌ باهدی من‌ رایه‌ الیمانی، یهدی‌ الی‌ الحقِ؛۱۷۱

سفیانی، یمانی‌ و خراسانی‌ در یک‌ سال، یک‌ ماه‌ و یک‌ روز خروج‌ می‌کنند. در این‌ میان‌ پرچمی‌ هدایتگرتر از پرچم‌ یمانی‌ نیست، که‌ به‌ سوی‌ حق‌ رهنمون‌ می‌گردد.

۱۰ - یخرُجُ علیهم‌ الخراسانیُّ و السفیانیُّ، هذا من‌ المشرِقِ و هذا من‌ المغرِبِ، یستبقانِ الی‌ الکوفهِ کفرسی‌ رهانٍ؛۱۷۲

سفیانی‌ و خراسانی‌ خروج‌ می‌کنند، این‌ از مشرق‌ و آن‌ از مغرب، همانند دو اسب‌ مسابقه‌ به‌ سوی‌ کوفه‌ می‌شتابند.

پي نوشت :

۱۵۳. الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۷؛ غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۵۱؛ اعلام‌ الوری، ج‌ ۲، ص‌ ۲۸۴؛ منتخب‌ الا‌نوار المضیئه، ص۳۵؛ الخرائج‌ و الجرائح، ج‌ ۳، ص‌ ۱۱۶۴؛ کشف‌ الغمه، ج‌ ۲، ص‌ ۴۶۱؛ الصراط‌ المستقیم، ج‌ ۲، ص‌ ۲۵۰؛ اثبات‌الهداه، ج‌ ۳، ص‌ ۷۴۲.
۱۵۴. الصراط‌ المستقیم، ج‌ ۲، ص‌ ۲۵۸.
۱۵۵. الخرائج‌ و الجرائح، ج‌ ۲، ص‌ ۷۵۲؛ بحارالانوار، ج‌ ۴۱، ص‌ ۲۸۳.
۱۵۶. مستدرک‌ الصّحیحین، ج‌ ۴، ص‌ ۴۶۲.
۱۵۷. غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۴۸؛ الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۶؛ بحارالانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۱۱.
۱۵۸. الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۷؛ الصراط‌ المستقیم، ج‌ ۲، ص‌ ۲۵۰.
۱۵۹. غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۴۶؛ غیبت‌ نعمانی، ص‌ ۲۷۷؛ الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۵؛ الخرائج‌ و الجرائح، ج‌ ۳، ص‌ ۱۱۶۳؛ الصراط‌ المستقیم، ج‌ ۲، ص‌ ۲۴۹؛ اثبات‌ الهداه، ج‌ ۷، ص‌ ۱۰۸؛ بحارالا‌نوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۱۰.
۱۶۰. الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۴؛ غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۴۵؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۰۹.
۱۶۱. الصراط‌ المستقیم، ج‌ ۲، ص‌ ۲۵۸.
۱۶۲. همان، ص‌ ۲۵۹.
۱۶۳. الیقین، ص‌ ۴۲۳؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۱۹.
۱۶۴. تفسیر العیاشی، ج‌ ۱، ص‌ ۴۰۲؛ الاختصاص، ص‌ ۲۵۶؛ غیبت‌ نعمانی، ص‌ ۲۸۰؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ۲۳۹.
۱۶۵. بحارالانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۷۳؛ ج‌ ۵۳، ص‌ ۸۳.
۱۶۶. تفسیر العیاشی، ج‌ ۱، ص‌ ۱۶۳؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۲۲.
۱۶۷. غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۶۴؛ عقد الدرر، ص‌ ۴۶، سنن‌ الدّانی، ص‌ ۷۸؛ منتخب‌ الاثر، ص‌ ۴۵۲؛ بحارالانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۰۷.
۱۶۸. کمال‌ الدین، ج‌ ۲، ص‌ ۶۵۱؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۰۵.
۱۶۹. خطبه‌ البیان، ج‌ ۲، ص‌ ۶۵۱؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۰۵.
۱۷۰. غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۵۲؛ الخرائج‌ و الجرائح، ج‌ ۳، ص‌ ۱۱۵۸، عقدالدرر، ص‌ ۱۲۹؛ الحاوی‌ للفتاوی، ج‌ ۲، ص‌ ۶۹؛ البرهان‌، متقی‌ هندی، ص‌ ۱۵۰؛ اثبات‌ الهداه، ج‌ ۳، ص‌ ۷۲۹؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۱۷.
۱۷۱. غیبت‌ طوسی، ص‌ ۴۴۶؛ غیبت‌ نعمانی، ص‌ ۲۵۵؛ الارشاد، ج‌ ۲، ص‌ ۳۷۵؛ اعلام‌ الوری، ج‌ ۲، ص‌ ۲۸۴؛ الخرائج‌ و الجرائح، ج‌ ۳، ص‌ ۱۱۶۳.
۱۷۲. غیبت‌ نعمانی، ص‌ ۲۵۵؛ بحار الانوار، ج‌ ۵۲، ص‌ ۲۳۲.

منبع:http://rasekhoon.net/article/print-42687.aspx