بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)

با عرض تسلیت بمناسبت ایام جانگداز ماه غم و اندوه ، شهادت سالار شهیدان به محضر منتقم خون خدا و ولی امر مسلمین و تمامی عزاداران حسینی

دستها بالا می رود و بر سینه می آید ، چهره ها برافروخته ،اشک ها چه راحت فرو می ریزند و شانه ها چه آسان تکان می خورند ، دیده ها چه زیبا می شوند در محرم و دلها چه نورانی ، آدم ها چه مهربان می شوند و تعلقات دنیا چه کوچک ، ارواح چه پر ابهت و بزرگ و اینها همه از آثار انوار محرم است.

باور نمی کنی که دورترین دلها هم چه راحت با خدا آشتی می کنند با نور محبت حسین(ع) و بزرگ و کوچک ، پیر و جوان ، زن و مرد ، همه می آیند ، در این ده روز روال عادی زندگی ها عوض می شود ، روزی چند ساعت و شاید تمام ساعات ، نوری مبارک دلها را میهمان می کند و دلها به هم پیوسته و متحد تنها یک نوا دارند ، وای حسین(ع)!

به اذعان بسیاری از بزرگان و به تجربه همگان ، محرم تحولی عجیب در آنان که خود را وارد این فضای نورانی می کنند ایجاد می کند ، سخنرانان در باب علت این تحول صحبتها کرده اند ، اما آنچه منظور ماست این است که محرم شرط اصلی قیام برای خدا را فراهم می آورد و قید و بندهای اسارت را از پای دل و روح انسان باز می کند ، هرچند مقدار و مدت آن در اشخاص مختلف متفاوت باشد و آیا مگر یکی از اصلیترین شروط قیام برای خدا ، آزاد شدن از بند اسارتها نیست و آیا مگر ظهور ، بزرگترین قیام تاریخ نیست که بر علیه سلطه جهنمی شیاطین برپا می شود؟

به عبارتی  دیگر ، محرم انسان را از اسارت شیطان درون آزاد می کند تا او بتواند برای نابودی شیاطین بیرون قیام کند ، و اینگونه است که ظهور در روز عاشوراست ، زمانی که زنجیرهای اسارت از دست و پای بسیاری از انسانها باز شده است و آنها آماده اند تا به رهبری انسانی الهی ، قیامی بزرگ را بر علیه سیطره شیاطین در جهان آغاز کنند.

و این است حکمت وقوع ظهور در این روز بزرگ و نه حکمت که یک ارتباط آشکار و مستقیم است میان عاشورا و ظهور و چه زیبا فرمود نائب منتقم خون خدا :

اگر همه عاشورایی باشیم زمینه ظهور ولی مطلق حق فراهم خواهد شد.

و عجیب نیست که می بینیم شیعیان در دو ماه با ولوله و شورشان عالمی را متحیر می کنند ، شعبان و محرم ، تولد آخرین منجی و عاشورا ، که اینها از هم جدا نیستند ، لازم و ملزوم همدیگرند و اینگونه است که با قیام آن موعود در عاشورایی که به لطف خدا نزدیک است ،آزادی بشریت از اسارت شیاطین رقم خواهد خورد.

رسول ترک آزاد کرده امام حسین(ع)

توبه ای تاریخی در شب اول محرم

در میان تاثیرات محرم برخی آنچنان درخشان است که تا ابد در تاریخ می ماند ، یکی از این تاثیرات معجزه گون تحول عجیب فردی لاابالی و قلدر بنام رسول ترک است ، دوران تاریک عمر رسول ترک قبل از  آزادی و آزادگی آنچنان ظلمانیست که او را بعنوان سردسته اوباش تهران معروف خاص و عام کرده است ، اما یک خصلت عالی در رسول وجود دارد و آن عشق به سالار شهیدان(ع) است در عین آلودگی و گنهکاری ، عشقی که او را جاودانه می کند ...

و همه چیز از شب اول محرم شروع می شود و دلی که از رسول می شکند و ادبی که به خاطر مولایش به خرج می دهد چون حر که ادب کرد در برابر زاده خیرالنساء(س) ، و در رویایی عجیب مولا از غلام خود حمایت می کند و آبروی رفته اش را بازمی گرداند و این آغاز ماجراست ، آغاز آزادی رسول ، آغاز پروازش در ملکوت حب حسین(ع) و به کجاها که نمی رساند او را اکسیر محبت مولا ، به جایی که برترین زنان عالم که رسول عادت دارد او را مادر صدا بزند ، برای او دلتنگ می شود و نشانی هیئت حسین(ع) را به او می دهد ، هیئتی که مادر تاکید می کند : بیا که ما نیز در آنجا هستیم...

و به کجاها که نمی رسد ، مردمی که گذشته تاریک او را دیده اند آنسان عروجش را باور دارند که هنگامی که او بعد از هیئت هنوز دیوانه وار با مولای خود نجوا می کند و نام او را مدام تکرار می کند ، فرصت را مغتنم شمرده و او را واسطه برآورده شدن حاجاتشان در درگاه حق می کنند...

و وقتی آن رفیق دوران جهالت دربارگاه امیرالمومنین(ع) او را می بیند در هیئت صالحان و حال پریشان ، شک می کند که حقیقت است یا نه ، و از رسول پاسخ می شنود که اگر بدانی حال من اکنون چگونه است ...

گریه های رسول را هنوز که هنوز است می شود در هیئات آذری های تهران شنید آن زمان که جنون بالا می گرفت و عنان از کف می رفت و ساعتها از زمان پایان مجلس می گذشت و زمان درک نمی شد ...

حال رسول در تاسوعا و عاشورا دیدنی بود و برخی عمق محبت حسین(ع) را در رسول می دیدند و مشتاقانه صف می کشیدند تا در روزی که دلهایشان غم دارد ، حال عاشقی صادق را در غم محبوب در انتهای دسته عزاداری تماشا کنند...

و روزی در حالی که طاغوت پهلوی حرکت دسته های عزاداری را ممنوع کرده بود و افسری سیاه دل خود شخصاً ماموریت اجرای آن را بر عهده داشت ، دسته ی عزاداری متوقف شد و همه ی نگاهها رفت به سمت رسول که گویی در این عالم نیست اما خبر دارد و آمد و آمد تا به آن افسر سنگدل رسید و با چند کلمه آنچنان آتشی در دلش انداخت که او را فارغ از همه ی اوامر و مناصب و تهدیدها به رود خروشان عزاداران حسینی کشاند ...

و چه بشارتها داشت مرگ رسول برای عاشقان حسین(ع) ، آنجا که در آخرین لحظات عمر رسول که منتظر قدوم ارباب بر بالینش بود ، با آغوش باز از بستر بیماری بالاتر آمد و فریاد زد : آقام گلدی آقام گلدی ، اقام اومد ، آقام اومد ...

و حضور بی بی دو عالم زینب کبری(س) در تشییع رسول در مکاشفه ای ، چه زیبا پیامی داشت ، من خود برای استقبال از عاشقان حسینم می آیم چون رسول ...

و آن رفیق قدیمی که شرط کرده بودند با رسول که هر کدام زودتر از دنیا رفتند شب اول ، خبری به دیگری برساند و رسول آمد با جلال و جبروت و پیام داد : فلانی فقط این قدر بگویم که خودشان آمدند مرا بردند!

رسول جاودانه شد ، عشق حسین (ع) او را جاودانه کرد و شد اسطوره امید و تحول و اوج لطف مولا

نام رسول اینک ، گرمابخش محفل عاشقان حسین(ع) است و مزارش الهام بخش هزاران دل سوخته ، رسول ترک آزاد کرده ی حسین(ع) بود ، سیمرغی که با بال عشق تا بالاترین قله های قاف پرید ...

و انسان وقتی می شنود و می بیند این معجزات محرم را دلش هوایی می شود با وجود گناهان بیشمار ، آیا ارباب به ما هم نگاهی خواهد کرد؟ از آن نگاههایی که ذره ی تاریک وجود رسول را به خورشیدی فروزان تبدیل کرد ، آیا آقا به ما هم نگاهی خواهد کرد ؟!

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشیم / شاید که نگاهی کند آگاه نباشیم

یاد کنیم از جوانانی که در راه خدا قیام کردند و پروانه سان خود را بر آتش زدند ، شیرانی که هیبت شیاطین را شکستند و دلهای دنیازده شان را مملو از ترس و وحشت کردند ، فدائیان اسلام ،  نواب صفوی ، واحدی ، ذوالقدر ، طهماسبی ...

نواب عاشق مولایش حسین(ع) بود و شهادت...  و اینگونه بود که نام گروه آسمانی شان را نیز سالار شهیدان(ع) هدیه کرد ، در رویایی ملکوتی و پارچه نوشته ای بر بازوی نواب ، فدائیان اسلام!

و آیا ما هم در راه خدا قیام خواهیم کرد و از دنیا و تعلقاتش خواهیم گذشت تا بتوانیم با نزول رحمت حق ، بار رسالت بزرگی که بر دوش داریم به سرمنزل مقصود برسانیم ، انتشار رایحه ظهور و سرمست کردن جانهای منتظران و غوغای عاشقان در صحنه حضور

چه زیبا فرمود سید شهیدان اهل قلم :

رایحه ظهور موعود دل شیفتگان حق را بی تاب کرده و آنان را به صحنه حضور کشانده است...

...............

یا رب الحسین(ع) بحق الحسین(ع) اشف صدر الحسین(ع) بظهور الحجه(عج)