دو رکعتی نذر مادرم زهرای مرضیه(س) کردم قبل از عرض ارادت تا لکنت زبانم بگشاید و به دلم جسارت عطا فرماید  و به قلمم برکت! که پشه ای را چه رسد تا در مقابل سیمرغ قاف عشق خودنمایی کند ، اما عشق و محبت چه ها که نمی کند!

بنده نوازی کردی آقا! آه که اگر غیر از این بود ، چه می کردیم با شرمندگی و دلشکستگی !

مولای ما! دیرزمانیست که اسیر توایم ، از آن زمانی که سنت الهی بند اسارتمان را از بت شکن تاریخ گسست و بر شاخسار طوبی وجود مبارک شما بست!

مولای ما! از آن شام تار هجران دوست چه شبانگاهان و سحرگاهان که با هم بوده ایم و بارش ابر رحمتت گل های وجودمان را پروراند ، آقا! ما را خوب می شناسی ولی خوش داریم بار دیگر در محضرت خود را معرفی کنیم تا عالمیان همه ما را بشناسند :

ما بچه های کوچه بنی هاشمیم آنگاه که عطر غربت در آن پیچید ؛ ما ناله های طفلان حسینیم که اینک برای انتقام بازآمده ایم ، ما از نسل سربدارانیم ، ما از نسل میرزا کوچک خوان و دلیران تنگستانیم ، ما از نسل نواب و چمران و همتیم !

مولای ما! ما را همه می شناسند ، زمین و آسمان ، کوه و دشت ، باد و باران!

ما سلسله جبال استواریم آنگاه که با دشمن روبرو شویم! ما صاعقه ایم آنگاه که برق آسا بر فرق دشمنان فرود می آییم ، ما امواج خروشان دریاییم آنگاه که طوفانی شویم و طومار دشمن را در هم بپیچیم ، ما قطره های زلال باران رحمتیم آنگاه که با نرمش و مهربانی بر خانه های مستمندان و فقرا بباریم ، ما چشمه زلال خدمتیم آنگاه که تشنگان قدرت بخواهند  همه جا را مردابی کنند ما نسیم عطرآگین محبتیم آنگاه که رایحه دل انگیز وحدت و برادری می پراکنیم.

   ما چون آئینه شفافیم در درک حقایق و بصیر در اعلی درجه خود ، دیدی آقا که از کوران امتحان نیمه خرداد چگونه سرافراز بیرون آمدیم ، در عمل به وظیفه انقلابی ، خانه و کاشانه خود را رها کردیم و آواره کوچه و خیابان شدیم ، با صداقتمان ، با اخلاصمان ، با تلاشمان و با منطقمان و در سایه سربازت احمدی دلاور چشم فتنه را کور کردیم و ظلمت جهل و دروغ و تباهی  را که می خواست  بار دیگر با مکر و فریب بازگردد ، با نور عشق و بصیرت و محبتمان شکستیم ، آقا ما فقط تو را می شناسیم و اگر مرید سردارت احمدی هستیم ، چون مرید توست!

مولای ما ! هیچ کس را یارای آن نیست که در مقابلت عرض اندام کند ، چون می داند که ما را داری ، دیوانگانی در نهایت جنون ، مطیعانی بی چون و چرا ، اگر امر کنی کوهها را جابجا می کنیم و اگر فرمان دهی جهان را تسخیر!

با این اوصاف اما بصیریم در فتنه ها ، آن قدر که فریب بازیها را نخوریم و علامات و اشاراتت را بگیریم ، هرکس تا آن زمان برای ما عزیز است که تو عزیزش باشی ،

مولا الحق که ما را خوب می شناسی و این چیزیست که ما به جهان ثابت خواهیم کرد!

کلامت آراممان می کند و به خدا نزدیک ، صفایت جلایمان می دهد ، و نهیبت هوشیارمان می سازد و تصویر زیبایت زینت قلب و خانه هایمان است!

مولای ما! ما بغض فروخورده تاریخیم ، نخواهیم گذاشت تا در گلوی شما بغضی بماند ، با ما سخن بگو! با ما سخن بگو ای پدر مهربان! که طاقت سکوت و اندوهت را نداریم!

ما برای انتقام آمده ایم ، سالهاست که با دیدن این همه جور و ستم جز صبر چاره ای نیافتیم و سینه هامان  قله های آتشفشانیست آماده ، که فقط منتظر اذن و اشاره شماست. ما در برابر ظلم جز انتقام نمی شناسیم ، تسلیم و بیعت نمی شناسیم مگر تو فرمانمان دهی که فرمودی هیهات! و راه  کربلا را نشانمان دادی ، عمریست با این ترنم دلخوشیم! « بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا  .... »

مولای ما! می دانیم که قلب مجروحت این روزها شکسته ست از جولان دجالان فتنه گر ، اما بدان که ما نیز آرام نبوده ایم ، با قبلی شکسته چشم در چهره ملکوتی و لبهای مبارکت داریم تا چه فرمانمان دهی.

خدا را شکر که شاخ دجالان شکست و شتر فتنه پی شد و از گردنه های سخت گذشتیم و تا صبح راهی نمانده است.

آه! کی خواهد آمد لحظه ای که علم برداری و نوای « هر که دارد هوس کرب و بلا» را سر دهی ؟

آه ! کی خواهد آمد زمانی که کاروان عشق را صلا دهی و به سوی قبله عشاق راهیمان سازی؟

آه! چه لحظات شگفت انگیزی ، لحظاتی که تمام تاریخ ، زمین و آسمان ، زهرا(س) و حسین(ع) و علی(ع) و رسول الله(ص) چشم در راه آمدنش بودند!

لشگر صبح به حرکت درخواهد آمد ، زمین در زیر قدمهای ما خواهد لرزید ، کاخ های ستم یکی پس از دیگری ویران خواهد شد، نعره های مستانه عاشقان آنچنان رعب و وحشتی در دل جهان خواران خواهد انداخت که با دستان خود دودمانشان بر باد خواهد رفت.

آه! که چه صفایی دارد آن گاه که فرمانمان دهی بسوی روضه ی عاشقان ، کربلای حسین(ع) ، در جستجوی گمشده زهرا(س) و در آخرین نبرد ، آتش انتقام را خواهیم افروخت ، انتقام از یک تاریخ ظلم و جنایت و آنانی که می آیند برای بازگرداندن دوباره شب ، مولای ما! ما بی قرار شهادتیم ، ما شکست ناپذیریم.

آه ! چه صفایی دارد آن لحظه ای که با دست مجروحت امانت امام و شهدا را به صاحبمان تقدیم می داری !

چه صفایی دارد آن لحظه ای که ما را به دیدار مولایمان می بری ، چه باشکوه است آن لحظه ای که مولایمان در کنارت دست در دست مجروحت برای ما دست تکان می دهد ، در حالی که ستارگانی از بدر و حنین و شلمچه و فکه در کنار دارد .

چه جانگداز است لحظه ای که مولایمان از جدش سخن بگوید در سرزمین خون و چه بارانی خواهد بارید و سیلی که جهان را خواهد شست از هرچه نکبت و پلیدی !

و آخرین سفر را آغاز خواهیم کرد بسوی قدس شریف ، دیار مظلومیت قرن و چه نمازی ! در بیت المقدس!

مولای ما! ما تا آخرین نفس در رکابت خواهیم ماند برای نجات تاریخ ! ای نائب المهدی(عج)!

مولای ما! ما را خوب می شناسی ...

ما از نسل نواب و چمران و همتیم ....

ما نمردیم خون دل بخوری                تخت باشد خیالتان آقا!

 .....................................

- علی اصغر یه نسل سومی