""سرويس امنيتي آمريکا مطالعه اي بر روي شرايط اسراييل انجام داد که به صورت اينترنتي منتشر شد. اين گزارش در مورد احتمال دوام اين دولت بيش از دو دهه ديگر اظهار ترديد کرد. صرف نظر از صحت اين گزارش، با توجه به هزينه جاني و مالي که رابطه اسراييل- آمريکا بر دولت آمريکا که متحد اصلي آن محسوب مي شود، تحميل کرده است، اسراييل ممکن است در عرض پنج سال دچار فروپاشي شود. شش دهه حمايت آمريکا از اسراييل متکي بر توانايي طرفداران اسراييل در تسلط بر رسانه هاي آمريکا بود و به تل آويو اين امکان را مي داد تا تمام اعمالش را حتي رفتارهاي افراطي اش را مثبت جلوه دهد، از جمله قتل عام اخير مردم غزه. با دسترسي به اخبار از طريق اينترنت، تعصبات صهيونيستي آشکار شده است و حقايق به صورت شفاف مطرح شده اند. گرچه آمريکايي‌ ها کمتر به مسائل خارجي اهميت مي دهند. بسياري از آنان آثار قتل عام غير نظاميان فلسطيني را که در فاصله زماني ميان بين کريسمس و به قدرت رسيدن اوباما اتفاق افتاده است ديده اند. اکنون که آمريکاي ها به اخبار اينترنتي دسترسي دارند، اين سوال برايشان مطرح شده است که چرا مجبورند به حمايت از يک حکومت استعماري بي رحم ادامه دهند. با انتخاب يک نخست وزير افراطي ديگر در اسراييل که توسط جناح راست هدايت مي شود، مشخص شده است که تل‌آويو قصد دارد با گسترش شهرک‌سازي مانع ايجاد صلح شود. اسراييل با اين موضعگيري نه تنها به باراک اوباما فشار زيادي وارد کرد، بلکه موجب شد که شوراي امنيت ملي آمريکا دست به يک تصميم گيري استراتژيک مهم بزند: آيا اسراييل يک طرف قابل اطمينان براي صلح است؟ از هر جهت و با هر معياري پاسخ به وضوح "منفي" است. اين نتيجه گيري غيرقابل اجتناب براي آمريکايي‌ها گزينه‌هاي محدودي براي انتخاب باقي مي گذارد. آمريکا مسئول به رسميت شناخته شدن اين دولت افراطي در ماه مه سال 1948 بود. در آن زمان "هري ترومن"، که يک رئيس جمهور صهيونيستي - مسيحي بود، زمينه را براي به رسميت شناخته شدن اسراييل به طور کامل فراهم کرد. او با وجود مخالفت شديد وزير کشور، "جورج مارشال"، ريئس ستاد ارتش، سي آي اي و اکثر ديپلمات هاي آمريکاي دست به اين کار زد. در دسامبر 1948 گروهي از دانشمندان و متفکران برجسته يهودي در نيويورک تايمز هشدار دادند از کمک به ايجاد يک دولت يهودي که "مهر حزب فاشيسم" را برخود دارد خودداري کنند. آلبرت انيشتن هم به جمع يهوديان معترض پيوست و به آمريکايي‌ها هشدار داد "از نمود اخير فاشيسم حمايت نکنند." تنها در چند هفته اخير تصميم گرفته شد که همان فشار خارجي که بر نظام آپارتايد آفريقاي جنوبي وارد شد، بر اسراييل هم وارد شود. پس از گذشت بيش از شش دهه، فعالان سياسي تصميم گرفتند متحد شوند و دست به بايکوت صادرات اسراييلي بزنند، در شرکت هاي اسراييلي سرمايه گذاري نکنند و اسراييل را مورد تحريم قرار بدهند درست همان طور که اسراييل دولت هاي ديگر را مورد تحريم قرار مي دهد. به منظور کسب صلح در خاورميانه نبايد روي کشورهايي که سلاح هسته‌اي ندارند تمرکز شود، بلکه بايد روي کشورهايي تمرکز شود که از آن برخوردارند. بدون فشارهاي خارجي رفتار اسراييل تغيير نخواهد کرد. آمريکا با ايجاد نکردن اين فشار خارجي موجب شده است اين رفتار مدت ها ادامه پيدا کند و رژيم استعماري صهيونيستي تهديدي براي صلح باقي بماند. قدرتهاي اشغالگر داوطلبانه از سرزمين هايي که اشغال کرده اند عقب‌نشني نخواهند کرد. همين طور بدون فشار خارجي سلاحهاي هسته اي خود را هم تحويل نخواهند داد. آيا اين پاياني براي فاشيسم يهودي است؟ مسئله اصلي نبايد بيش از اين مورد بحث قرار بگيرد. بايد يک راه حل هماهنگ با قوانين دمکراتيک وجود داشته باشد. آمريکايي هاي آگاه ديگر حاضر نيستند از دولت دين سالاري حمايت کنند که تنها کساني مي توانند در آن شهروند کامل محسوب شوند که "يهودي" باشند. برگشتن به مرزهاي پيش از 1967 را فراموش کنيد و به مرزهاي قبل از 1948 بازگرديد. بيت المقدس را يک شهر بين المللي تحت حمايت سازمان ملل اعلام کنيد و براي برقراري صلح نيروهاي چند مليتي اعزام کنيد. فلسطينيان بايد حق بازگشت داشته باشند و همين طور حق بازپس گيري اموال و املاکي که به خاطر حمله رژيم صهيونيستي رها کرده اند. اگر مستعمره نشينان صهيونيست جبران خسارت به اموالشان را خواستارند، بايد آن را از دياپورا (سازمان پناهندگي اسراييل) طلب کنند که آنها را تشويق به اشغال غيرقانوني کرد. کساني که خود را "يهودي" مي دانند مي توانند به عنوان بخشي از يک دموکراسي يکپارچه در اين سرزمين بمانند يا آن را ترک کنند. آمريکايي ها بايد به اين مسئله فکر کنند که به چه تعداد از اين افراطي‌ها خوشامد خواهند گفت آن هم در کشوري که زير فشار مهاجرت است. حدود 500 هزار اسراييلي پاسپورت آمريکايي دارند. با توجه به اينکه در کاليفرنيا بيش از 300 هزار نفر اقامت دوگانه دارند، اين ايالت بايد در مورد اينکه چه تعداد يهودي ديگر مي پذيرد همه پرسي برگزار کند. روسيه هم بايد به همين مسئله بپردازد چون 300 هزار مهاجر روسي نيز از حاميان حزب ليکود هستند اما هنوز به عنوان يهودي تاييد نشده اند. صهيونيست ها در ابتدا آرژانتين و اوگاندا را به عنوان محل استقرار براي اهدافشان در نظر داشتند. اين سوال که چرا فلسطينان (يا کاليفرنيايي‌ها) بايد بهاي اشتباهي را بپردازند که اروپاييان شش دهه گذشته مرتکب شدند، سوالي است که تل‌آويو بايد به آن پاسخ دهد. وقتي اسراييل جايگاه خود را به عنوان يک دولت از دست بدهد يهود ي‌ها که مدت هاست به خاطر رفتار اين افراطي ها مورد سرزنش قرار مي گرفتند ديگر به خاطر پيوندشان با آنان از جهت يهودي بودن، مورد سرزنش قرار نخواهند گرفت. اين تغيير جايگاه مطمئنا به نفع جامعه يهود خواهد بود. با قطع برنامه هسته اي اسراييل و از بين رفتن تسليحات هسته اي آن، دنيا از شر رژيمي که موجبات مسابقه تسليحات هسته اي را فراهم آورد، خلاص خواهد شد. اگر طرفدارن اسراييل با آغاز جنگ عليه ايران بحران ديگري ايجاد نکنند، آمريکايي‌ها به زودي خواهند فهميد که تنها يک دولت امکانات، انگيزه، فرصت و توان جاسوسي لازم را داشت که آمريکا را وادار به تجاوز به عراق کند که البته اين برنامه در راستاي اهداف توسعه طلبانه اسراييل قرار داشت. سرويس امنيتي که هم اکنون در حال تلاش براي رسيدن به شفافيت در مورد مسائل است، به زودي تاييد خواهد کرد که حضور صهيونيست ها در داخل دولت آمريکا موجب حمله يازده سپتامبر و تجاوز به عراق شد و اگر به خاطر دخالت آنها نبود مي شد از اين دو مورد اجتناب کرد. تا کنون اين افراط‌ گري ها به خاطر حضور روساي جمهوري ضعيف آمريکايي ادامه پيدا کرد. آمريکا براي به دست آوردن جايگاه خود در جهان نه تنها بايد به متوقف کردن اهداف صهيونيستي کمک کند، بلکه بايد بپذيرد که تا به امروز شريک رفتار‌هاي نادرست اين رژيم بوده است"".

منبع:http://www.irna.ir/View/FullStory/?NewsId=699894