مصداق شناسی آری یا خیر ؟

اهمیت مصداق شناسی :

گویند که منتظران واقعی حضرت در همه حال به دنبال علائم و نشانه های ظهور ایشان میگردند و مورد ستایش واقع گشته اند .

اما آیا شخصیت های آخرالزمان سوای علائم ظهور حضرت هستند ؟

جواب این سوال خیلی روشن است . بدون تردید از مهمترین علائم و حوادث آخرالزمان ، ظهور شخصیت های زمینه ساز فرج امام عصر (عج) هستند که باید آنها را درک کرد و شناخت و به یاریشان شتافت .

به دلیل اهمیت یاری رساندن به زمینه سازان ظهور حضرت حجت (عج)  شناخت شخصیت های آخرالزمان به مراتب مهمتر از بررسی وقایع و حوادثی است که در روایات ذکر گردیده اند . چرا که ما در وقوع حوادث ( همانند صیحه ی آسمانی و . . . ) نقش خاصی را نمی توانیم ایفا کنیم و اصولا رسالتی در اینباره بر دوش شیعیان و منتظران نیست .

در این میان ، علما و محققان بزرگ عرصه ی مهدویت نیز به این مسئله اشراف داشته و خود آن بزرگواران نیز به دفعات به شناخت و بررسی برخی شخصیت های زمینه ساز ظهور حضرت ولیعصر (عج) پرداخته اند .

در این میان اسامی متعدد است : شهید سید علی اندرزگو ، حجت الاسلام محمدی ری شهری ، شهید مهدی عراقی ،حجت الاسلام کورانی ، حجت الاسلام حاجتی ، حجت الاسلام پناهیان ، دکتر سید حسین سجادی و هزاران هزار مبشر ظهور دیگر . .  .

یقینا شناخت شخصیت ها و مصادیق ظهور امام مهدی (عج) بزرگترین بشارت ظهوری است که به دوستداران حضرت داده شده و به نحو وجد آوری جامعه ی ما را منتظر تر از هر زمان دیگری در انتظار دردانه ی حیدر کرار قرار داده است .

اما چرا برخی ها در این بین با مصداق شناسی برخورد کرده و آن را نفی می کنند ؟

به صورت مختصر می توان اینگونه تفکرات را به پنج دسته تقسیم کرد :

1- کسانی که ظهور حضرت را اساسا امری دورتر از حد تصور می پندارند .

2- کسانی که صدق این مصادیق را به ضرر و زیان خویش می دانند.

3- کسانی که تعیین مصادیق را باعث - بدا - می دانند .

4- کسانی که مصادیق دیگری را در ذهن می پرورانند .

5- کسانی که تعیین مصادیق را تعیین وقت برای ظهور(توقیت) میدانند .

1- کسانی که ظهور حضرت را اساسا امری دورتر از حد تصور می پندارند .

در این باره مقاله های فراوانی ذکر گردیده که به مختصر توضیحی در این باره بسنده می کنیم .

اصولا کسانی که این تفکر را دارند خود به سه دسته ی دیگر تقسیم می شوند :

الف - کسانی که اعتقاد به پدیده ی ظهور ندارند : در جامعه ی ما و جوامع اسلامی هستند کسانی که اعتقادی به ظهور یک منجی برای نجات ملت های ستمدیده ندارند .

ب - کسانی که ظهور را برای این عصر بعید می دانند : اینگونه افراد به ظهور اعتقاد دارند اما این پدیده را برای سال های بسیار طولانیتر می پندارند و نزدیکی ظهور را غیر ممکن میدانند .

این عزیزان یا اطلاعات درستی از حوادث و رخدادهای آخرالزمان در روایات ندارند و یا تحلیل درستی از راویات استنباط نکرده اند .

هستند کسانی که هنوز هم بسیاری از مصادیق را به همانگونه که در روایات ذکر گردیده است استنباط می کنند . به عنوان مثال هنوز هم هستند کسانی که دجال را موجودی آنچنانی میدانند که سوار بر مرکبی است که بین گوش هایش فرسخ ها فاصله است و . . .

ج - عزیزانی که بشارت های مکرر علما و بزرگان مهدویت به گوششان نرسیده است : هستند عزیزانی که هنوز هم فریاد - انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا - ی مبشران ظهور امام زمان (عج)  به گوششان نرسیده است وگرنه آنها هم مانند مبشران ظهور حضرت به اطمینان امام خامنه ای اطمینان می کنند ، آنجا که فرمودند : « من با اطمینان کامل می گویم که تحقق وعده ی الهی در راه است » . . .  و هزاران بشارت دیگر از علما و بزرگان . . .

این گروه آخر مسئولیت گروه مبشران ظهور امام زمان (عج) را دو چندان می کند .

2- کسانی که صدق این مصادیق را به ضرر و زیان خویش می دانند.

شاید این عامل نیاز به توضیح زیاد نداشته باشد ، چرا که کم و بیش با دشمنان خارجی و داخلی مصادیق ظهور امام زمان (عج) آشنایی داریم .

این گروه به شدت واهمه دارند از تحقق صدق مصادیقی که تعیین شده اند .

برای مثال نظرتان را به لینک زیر جلب می کنیم :

اوضاع منتهی به ظهور ، هاشمی را به دست و پا زدن انداخت

3- کسانی که تعیین مصادیق را باعث - بدا - می دانند .

گروه سوم کسانی هسند که نظر خاصی در رابطه با صحت مصادیق عنوان شده ندارند ولی به جد مصرند که نباید تعیین مصادیق و عنوان آنها علنی شود چرا که در صورت درست بودن هم فایده ای ندارد که هیچ  ممکن است باعث - بدا - در ظهور شود .

برای این عزیزان ذکر نکاتی الزامی است .

عنوان شد که شخصیت های آخرالزمان سوای علائم آخرالزمان نیست و شناخت آنها همسنگ با شناخت علائم و حوادث ظهور حضرت هستند . چه بسا بسیار مهمتر از حوادث هستند .

چرا که باید آنها را شناخت و به یاریشان شتافت و همچنین عنوان آنها باعث شور و اشتیاق در میان منتظران ظهور حضرت خواهد شد ( همچنان که شده است ) و با نیرویی چند برابر به یاری و کمکشان خواهند شتافت تا این رسالتی که بر دوششان هست را به کمک عامه ی مردم به ثمر برسانند .

به عنوان مثال : جناب آقای رائفی پور که می فرمایند در پی تعیین این مصادیق هر چند درست فایده ای به همراه ندارد بلکه باعث بدا می شود .

دانلود سخنرانی آقای رائفی پور

آقای رائفی پور آیا شناخت دجال باعث بدا نمی شود ؟ ( همچنانکه خود شما مصرا بر این امر میپردازید )

آقای رائفی پور آیا تعیین مصداق عبدالله حجاز باعث بدا نمی شود و حاشیه ی امنیت امام زمان را بر هم نمیزند ( به قول خود شما !)

آیا شناخت یاران امام زمان (عج) کمتر از شناخت دشمنان آن حضرت اهمیت دارد ؟

دچار دوگانگی نشوید . به همان اندازه که شما به دشمنان امام زمان میپردازید و تعیین مصداق می کنید ما نیز به دوستان امام عصر (عج) خواهیم پرداخت ، چرا که مترصد یاری آنهاییم .

و اما بحث تاریخی و قدرت وعده ی الهی در برابر - بدا - :

برخی ها می گویند سال فلان قرار بود ظهور شود ولی بدا شد .

با این سخن اصلا موافق نیستیم  . ما معتقدیم در سال فلان قرار نبود که ظهور شود و الا حتما ظهور میشد .

آیا میثم تمار را می شناسید ؟ همان خرما فروشی که نزد هرکه می نشست از وعده ی امام علی (ع) و نحوه ی کشته شدنش بر نخل درختی که از آن روزی میگیرد خبر میداد .

یادتان هست که به ابن زیاد (لعنت الله علیه ) هم گفت که تو مرا اینگونه خواهی کشت ، چرا که مولایم اینگونه گفته است .

آیا ابن زیاد مصمم نشد که او را خلاف وعده ی علی (ع) بمیراند تا بلکه در وعده ی علی -بدا- کند ؟

آخرش چه شد ؟ یادتان هست ؟ بدا شد ؟ بر همان نخلی که میثم روزی میگرفت به دار آویخته شد . . .

آیا مختار را میشناسید ؟ آیا او به همگان نگفته بود که از زندان بیرون می آید و تمام قاتلین و مسببین فاجعه ی کربلا را از دم تیغ خواهد گذراند ؟ آیا ابن زیاد و یزید خود نشنیده بودند این وعده را ؟آخرش چه شد ؟ در کار مختار بدا شد ؟ مختار به دست همانها آزاد گشت و بر اجساد این ملعونان پای کوبید .

این قسمت نظر شخصی بنده است : آنهایی که با تعیین مصادیق بدین شکل مخالفند و ترس از -بدا- دارند بی تردید به قدرت لایزال الهی آنطور که باید و شاید ایمان ندارند . یدالله فوق ایدیهم . . .

4- کسانی که مصادیق دیگری را در ذهن می پرورانند .

از اطراف زمزمه هایی بر تعیین مصادیقی به گوش ها میرسد که بعضا بدون استدلالی خاص تصمیم گیری می شوند و یا با اهداف و نیت های خصمانه صورت میپذیرند .

به عنوان مثال به لینک زیر سر بزنید .

خروج سید خراسانی و شعیب از چین و افغانستان!!!!!

5- کسانی که تعیین مصادیق را تعیین وقت برای ظهور(توقیت) میدانند .

در احادیث و روایات آخرالزمان مومنان را از تعیین زمانی خاص برای پدیده ی ظهور منع نموده اند ، چرا که تعیین زمانی خاص برای ظهور حضرت حجت (عج) باعث سرخوردگی مردمانی می شود که خود را شامل آن عصر طلایی نمیدانند و همچنین باعث شادی کافرانی میشود که قرن ها در امنیت کامل به ظلم و جورشان بپردازند .

و همین نامعلوم بودن زمان ظهور برای مومنان امیدی همیشگی برای قرن ها غیبت حجت خدا و همچنین اضطرابی جاویدان برای ظالمین و کفار قلمداد میشود .

اما آیا خود حضرت از زمان ظهور خویش آگاهی دارند ؟ و آیا به راستی تا چه زمانی نمی توان برای ظهور تعیین وقت نمود ؟

آیت الله ناصری می فرمایند عده ای معتقدند که امام زمان (عج) خود نیز از زمان ظهورش خبر ندارد!!!این افراد امام زمان خود را نشناخته اند چرا که خورشید صبح ها با اجازه امام زمان (عج) طلوع میکنید ،آنوقت ایشان از زمان ظهور خود خبر نداشته باشد؟

در همان روایاتی که میفرمایند برای ظهور حضرت تعیین وقت نکنید بلافاصله آمده است که ظهور در سالی است که صیحه ی آسمانی شنیده شود و ظهور 15 روز پس از قتل نفس زکیه است و ظهور فلان روز پس از خروج سفیانی است و ظهور پس از مرگ پادشاه حجاز است و ظهور هفتاد و دو ماه پس از آمدن شعیب ابن صالح رخ میدهد و . . . و همینطور تا آخر برای ظهور حضرت تعیین وقت کرده است !

در مرحله ی اول بررسی شد که چرا مومنان را از تعیین وقت برای ظهور منع کرده اند اما به راستی چرا در خود روایات نیز توقیت شده است ؟

بی تردید در تمامی قرن ها و در همه حال باید ظهور حضرت را نزدیک دانست ، چرا که « انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا » . . . اما روایات به مدد مردمانی میرود که در عصر ظهور امام زمان (عج) قرار دارند تا با تشخیص درست علائم و شخصیت های زمان ظهور خود را برای یاری فرزند رسول الله آماده سازند .  از این رو خود روایات نیز دست به توقیت میزند تا آخرین فرستاده ی خداوند در غربت و مظلومیت نماند و مومنان و منتظران آن حضرت با تدارکات خاصی جهت خروج هرچه آسانتر آن حضرت ایشان را یاری نمایند و این اوج تفکرات والای معصومین را در روایات میرساند .

همچنین در روایات داریم که قبل از ظهور امام عصر (عج) علمای خاصی می فهمند که ظهور خواهد شد و جامعه را برای پذیرش فرستاده ی خداوند آماده میسازند .

از این رو روایت بی نظیر « کذب الوقتان » پس از خروج مردی از قم و پایه گذاری جامعه ای که توان پذیرش فرستاده ای از جانب خداوند را داشته باشد به شکلی دیگر استفاده می شود . بدین صورت که همچنان سدی باشد در مقابل کسانی که مصادیقی اشتباه و علائمی نادرست را تشخیص میدهند ( همچنانکه سالهای پیش این اتفاق افتاد و در برابر تشخیص نادرستشان و اتفاق نیفتادن پدیده ی ظهور گفتند که بدا شده است وگرنه قرار بود که ظهور شود !!! )

توضیح همین بس که آن سالها نه پادشاه حجازی به نام عبدالله مرده بود و نه درگیری در میان داعیان حکومت در آن کشور رخ داده بود و نه فتنه ای در میان شیعیان اتفاق افتاده بود ونه خیلی مصادیق دیگر . . .

اما خوشبختانه ما در عصری زندگی می کنیم که این روزها تمام روایات و احادیث آخرالزمان بر آمدن هرچه زودتر مردی از تبار رسول الله باعث دلگرمی مشتاقان آن حضرت شده است که به قول یکی از علمای نزدیک ما :  اگر این عصر متصل به ظهور حضرت نشود یقینا زمان ظهور همین شخصیت ها دوباره برمیگردند و در میان جامعه همین نقش را ایفا می کنند ! ( یعنی تا این حد به مصادیق ایمان داشت)

پس تشخیص صحیح مصادیق ظهور بر اساس روایات نه تنها شامل حدیث «کذب الوقتان» نمی شود بلکه گامی بلند به سوی آماده سازی جامعه برای پذیرش مرد خدا خواهد بود .

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید . . .

در روایات داریم که قبل از ظهور حضرت مهدی (عج) علما می فهمند که آقا تشریف می آورند .

آنهایی که از بزرگان و علما اشارات رو گرفتند زمان این فیض الهی را به صورت مخفی برای هم بازگو کنند و آماده ی دیدار یوسف زهرا شوند . . .
( گفتنی است تمام مطالب این کتاب و مطلب مذکور به تایید فرزند آیت الله بهجت نیز رسیده است )

منبع : وبلاگ تاریخ و آینده