آقای من چه بگویم ، که همه را می دانی ، از خودم بهتر! اما بگذار تا بگویم ، همه را ، هم برای تو و هم برای خودم!

بگذار بگویم از شرمندگی بینهایتم از نگاه مهربانت! از قلب رئوف و اشکهای پنهانت ...

مولای من! ما با قطره های خونمان ثابت می کنیم که ماجرای کوفه دیگر تکرار نخواهد شد ، ما با ذره ذره وجودمان تا آخرین لحظه در کنارت خواهیم ماند ، ما چون پروانگانی عاشق آنچنان در کنارت حلقه مستانه خواهیم زد که هیچ خفاشی را یارای نگاه کردن نباشد!

معمایی که بزودی حل خواهد شد!

تخریب فرصتها ، اشتباه دوستان یا شیطنت مخالفان ؟